Through Glass [Greek translation]

Σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

Ω Θεέ, μοιάζει για πάντα

Μα κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Αφού σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

Το μόνο που ξέρω πως μοιάζει για πάντα,

σαν κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Πως νοιώθεις; Αυτή ειν’ η ερώτηση

μα ξεχνώ πως δεν προσμένεις μια εύκολη απάντηση

Όταν κάτι σαν την ψυχή πρωτοξεκινά

και διπλωμένη σα χάρτινες κούκλες και μικρές σημειώσεις

δεν μπορείς να περιμένεις ούτε ψήγμα ελπίδας

Και καθώς είσ’ έξω κοιτάζοντας μέσα

σαν περιγράφεις ότι βλέπεις

θυμήσου ότι αυτό που κοιτάς είμ’ εγώ

Αφού σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

Το μόνο που ξέρω πως μοιάζει για πάντα,

σαν κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Πόσο πολύ είναι αληθινό; Τόσο πολύ ν’ αναρωτηθείς

Μια επιδημία των μανεκέν

που μολύνουν τα πάντα

Σαν ήρθε η σκέψη απ’ την καρδιά

δεν το ‘καμε απ’ την πρώτη φορά

Μον’ άκου τους θορύβους

(Όχι πια θλιβερές φωνές)

πριν πεις στον εαυτό σου

πως είναι μια διαφορετική σκηνή

θυμήσου είναι διαφορετική απ΄ όσα έχει δει

Σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

και το μόνο που ξέρω πως μοιάζει για πάντα,

σαν κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Αφού σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

Το μόνο που ξέρω πως μοιάζει για πάντα,

σαν κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Και είναι τα’ άστρα

Τα’ άστρα που λάμπουν για σένα

Και είναι τα’ άστρα

τ’ άστρα που λεν ψέματα σε σένα

Σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

και το μόνο που ξέρω πως μοιάζει για πάντα

Μα κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Αφού σε κοιτώ μεσ’ απ’ το γυαλί

δεν ξέρω πόσος χρόνος έχει διαβεί

Το μόνο που ξέρω πως μοιάζει για πάντα,

σαν κανείς δε σου λέει ποτέ πως το πάντα έχει την αίσθηση του σπιτιού

να κάθεσαι ολομόναχος μεσ’ το κεφάλι σου

Και είναι τα’ άστρα

Τα’ άστρα που λάμπουν για σένα

Και είναι τα’ άστρα

τ’ άστρα που λεν ψέματα σε σένα

Και είναι τα’ άστρα

Τα’ άστρα που λάμπουν για σένα

Και είναι τα’ άστρα

τ’ άστρα που λεν ψέματα σε σένα

Ποιοι είναι τ’ άστρα;

Ποιοι είναι τ’ άστρα που λεν ψέματα;