Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια ταβέρνα
όπου συνέχεια κάναμε προπόσεις.
Θυμάμαι που γελούσαμε και οι ώρες περνούσαν.
Σκέψου τι ωραία πράγματα μπορούσαμε να κάνουμε.
Ωραίες εποχές, φίλε μου...
Νομίζαμε πως δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Τραγουδούσαμε και χορεύαμε ακατάπαυστα.
Εμείς χαράσσαμε τη δική μας πορεία,
στην κάθε μας μάχη ουδέποτε ηττώμεθα
επειδή ήμαστε νέοι και σίγουροι για τις επιλογές μας.
La ra ra ra la la
La ra ra ra la la
La ra ra ra la ra ra ra ra ra
Τότε, ξεκίνησε και η δύσκολη περίοδος.
Στην πορεία, σταμάτησαν και οι ιδεολογίες μας.
Αν κατά τύχην σε έβλεπα στην ταβέρνα,
θα χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλον και θα λέγαμε:
"Ωραίες εποχές, φίλε μου...
Νομίζαμε πως δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Τραγουδούσαμε και χορεύαμε ακατάπαυστα.
Εμείς χαράσσαμε τη δική μας πορεία,
στην κάθε μας μάχη ουδέποτε ηττώμεθα.
Αυτές ήταν στιγμές.
Αχ, τι ωραίες εποχές και αυτές."
La ra ra ra la la
Απόψε μάλιστα στάθηκα έξω από την ταβέρνα
και όλα είχαν αλλάξει ριζικά.
Στο τζάμι είδα μια περίεργη αντανάκλαση.
Ήμουν άραγε εκείνη η μοναχική γυναίκα ;
Ωραίες εποχές, φίλε μου...
Νομίζαμε πως δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Τραγουδούσαμε και χορεύαμε ακατάπαυστα.
Εμείς χαράσσαμε τη δική μας πορεία,
στην κάθε μας μάχη ουδέποτε ηττώμεθα.
Αυτές ήταν στιγμές.
Αχ, τι ωραίες εποχές και αυτές.
La ra ra ra la la
Από την πόρτα ξεπρόβαλε ένα οικείο γέλιο.
Είδα το πρόσωπο σου και σε άκουσα να με καλείς.
Αχ, φίλε μου. Μεγαλώσαμε αλλά δεν ωριμάσαμε
διότι δεν πέθαναν ποτέ τα παιδικά μας όνειρα...
Ωραίες εποχές, φίλε μου...
Νομίζαμε πως δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Τραγουδούσαμε και χορεύαμε ακατάπαυστα.
Εμείς χαράσσαμε τη δική μας πορεία,
στην κάθε μας μάχη ουδέποτε ηττώμεθα.
Αυτές ήταν στιγμές.
Αχ, τι ωραίες εποχές και αυτές.
La ra ra ra la la