Enderoj ate fytyre përsëri.
E shkelqyeshme e kalter rrezatuese
Ngerdheshet
E me ngushëllon me te tre syte e saj të ngrohtë e të eger.
Mbi kurrizin tim dhe vithiset
Poshtë neper vrimë dhe kthehet perseri
Ben perpjete
Dhe fshin rjetezat dhe vesen nga syri im i tharë.
Brenda ... Jashtë ...Brenda ... Jashtë ...Brenda ... Jashtë ...
Nje rimë fëmijërie në kokë me ka mbetur
Thote se jeta s'është vec një ëndërr.
Kam kaluar kaq shumë vite në dyshime
për te kuptuar qe e dija prej kohesh.
"Sa mirë qe të pashë.
Me ke munguar mjaft
Gezimi mbaroi
Me ke munguar mjaft
Dil te te shoh te luash.
Pse po vrapon tej.
Bie e gjithe dyshemeja rreth meje
Eshtë një korb i shenjtë mbi mua .
I zi si një vrimë në kujtesë
Dhe blu si dielli yne i dytë .
Futa dorën time në terr te tij
Për të shtyrë kokrrizat e rërës .
Qe mundohem te ribashkoj
Për të dalluar se kush mund te isha .
Unë nuk e njoh anijen ,
Por syte duken aq te njohur .
Si butonat e një shkretëtirë fosforeshente
Qe këndojne një këngë të njohur ...
"Sa mirë qe të pashë.
Me ke munguar mjaft
Gezimi mbaroi
Me ke munguar mjaft
Dil te te shoh te luash.
Pse po vrapon larg
Lutem te hapet syri im i tretë
Sa mirë që të pash përsëri .
Mendova se u përpoqe te me fshihesh.
Dhe ti mendove se po ja mbathja.
Ndjek bishtin e dogmës
Hapa syrin tim dhe atje qeme.
Sa mirë që të pash përsëri .
Mendova se u përpoqe te me fshihesh.
Dhe ti mendove se po ja mbathja.
Ndjek vazhden e tymit dhe arsyes .
Lutem që syri im i tretë te hapet.