‘A furmìcola tène ‘o fèle sujo, ll’àrbere cchiù curte tèneno 'a cimma,
‘a mósca tène ‘a mèuza, ‘a fajelluccia manna ‘o ppòco ‘e calimma.
'E capille fine fine fanno ll’ómbra, pure si peccerélla,
ll’ape pògneno pure si nun so’ gròsse animale.
‘e mare tèneno 'a fonte, cómm’a poco futa surgentèlla
e ll’ammóre d’e pezziénte è d’e re è tale e quale.
‘E funnale so’ cchiù fute addo’ ll’acqua scorre chiana,
nun l’arrivammo a vedé, ma se mòve ‘a meridiana.
‘A féde cchiù férma paròle ne tène pòche, nun le sèrve parlà.
‘E ccestùnie se ‘nnammórano cómm’a ll’ate, pure si nun ponno cantà.
‘E còre tèneno uócchia e récchie ma no ‘a léngua pe parlà,
stann’a ssèntere, tèneno mènte, pàteno e po se lassano spezzà.