Μερικές φορές, τείνω να αισθάνομαι
ότι επέστρεψα στις ωραίες εποχές, προ πολλού.
Τότε, όταν ήμαστε παιδιά, όταν ήμαστε νέοι.
Η κατάσταση, όπως ξέρεις κι εσύ, έμοιαζε τόσο τέλεια.
Οι καιροί ήταν ατελείωτοι, εμείς ήμαστε τρελοί και νέοι.
Ο Ήλιος πάντοτε έλαμπε, εμείς απλώς ζούσαμε να γλεντάμε.
Ενίοτε, αισθάνομαι ότι πρόσφατα, απλώς δεν ξέρω γιατί,
η υπόλοιπη ζωή μου υπήρξε πλασματική.
Εκείνες υπήρξαν οι καλύτερες στιγμές στις ζωές μας.
Οι δύσκολοι καιροί στην ζωή υπήρξαν ελάχιστοι.
Εκείνοι οι καιροί πλέον έχουν παρέλθει, όμως ένα ίσχυσε:
οποτεδήποτε σε κοιτώ, διαπιστώνω ότι ακόμα σε αγαπώ.
Δεν μπορείς ούτε το χρόνο να γυρίσεις αντίστροφα ούτε να κινήσεις στην όπισθεν το ρεύμα. Δεν είναι αυτό κρίμα ;
Θα ήθελα να κινήσω στην ανάποδη μια διαδρομή σε τρενάκι. Όταν η ζωή ήταν απλώς ένα παιχνίδι,
δεν σε ωφελούσε η περισυλλογή για τα πεπραγμένα σου.
Όταν μπορείς να ξαπλώσεις και να το απολαύσεις μέσω των παιδιών σου...
Ενίοτε, αισθάνομαι ότι πρόσφατα, απλώς δεν ξέρω γιατί,
με βολεύει πιο πολύ να ξαπλώσω και να συμβιβασθώ.
Επειδή αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές στις ζωές μας,
αυτές έχουν προσαρμοσθεί στο ρεύμα του Χρόνου.
Εκείνοι οι καιροί πλέον έχουν παρέλθει, όμως κάποια πράγματα παραμένουν όταν βλέπω και δεν αλλάζει τίποτα.
Εκείνες υπήρξαν οι καλύτερες στιγμές στις ζωές μας, ναι.
Οι δύσκολοι καιροί στην ζωή υπήρξαν ελάχιστοι.
Εκείνοι οι καιροί πλέον έχουν παρέλθει, όμως ένα ίσχυσε:
οποτεδήποτε σε κοιτώ, διαπιστώνω ότι ακόμα σε αγαπώ.
Εξακολουθώ να σε αγαπώ.