Mia ŝipo descendis
en maro de sono.
Kiam mi vekiĝis sole mi havis ĉion:
plenmanon de momentojn mi deziris ke mi povis ŝanĝi
kaj lango kiel koŝmaro ke tranĉis kiel klingo.
En urbo de malsaĝuloj,
mi estis singardema kaj trankvila,
sed ili ŝiris min apartan kiel uragano...
Plenmanon de momentojn mi deziris ke mi povis ŝanĝi
sed mi forportiĝis.
Donu al mi terapion.
Mi estas marŝanta travestio
sed mi ridetas je ĉion.
Terapio...
Vi estis neniam amiko al mi
kaj vi povas teni ĉio de via mizero.
Miaj pulmoj rezignis
dum mi alfrontis la amason.
Mi pensas ke konservi ĉi tion povus esti danĝera.
Mi estas karno kaj osto,
mi estas rulanta ŝtono
kaj la kompetentuloj diras ke mi deliras.
Donu al mi terapion.
Mi estas marŝanta travestio
sed mi ridetas je ĉion.
Terapio...
Vi estis neniam amiko al mi
kaj vi povas teni ĉio de via mizero.
Aroganta knabo,
amu vin mem por ke neniu devas.
Ili estas pli prosperaj sen vi.
(Ili estas pli prosperaj sen vi.)
Aroganta knabo,
Igu scenon kiel vi anticipigis.
Ili ekdormos sen vi.
Vi bonŝancas se via memoro restas.
Donu al mi terapion.
Mi estas marŝanta travestio
sed mi ridetas je ĉion.
Terapio...
Vi estis neniam amiko al mi
kaj vi povas teni ĉio de via mizero.
Terapio...
Mi estas marŝanta travestio
sed mi ridetas je ĉion.
Terapio...
Vi estis neniam amiko al mi
kaj vi povas sufokiĝi en vian mizeron.