Στο τηλέφωνο παίρνεις,
σε νοιάζει τάχα, μακριά σου πως περνώ,
δεν ρωτάς, ενώ ξέρεις,
χωρίς εσένα, για όλα αδιαφορώ
κι ακόμα σ’ αγαπώ μα δε θα σου το πω
και θα πρσποιηθώ, αυτό είναι που ζω.
Μα θέλεις και με βασανίζεις,
ευαίσθητες πληγές ανοίγεις,
όλα πήγανε χαμένα
κι απορώ εγώ μ’ εμένα,
την ψυχή μου σου `χα δώσει
κι από `πάνω έχω πληρώσει με δάκρυα
Μα θέλεις και με βασανίζεις,
ευαίσθητες πληγές ανοίγεις,
όλα πήγανε χαμένα
κι απορώ εγώ μ’ εμένα,
την ψυχή μου σου `χα δώσει,
τώρα σ’ έχω ξεπληρώσει,
στέρεψα, για `σένα στέρεψα.
Εμφανίζεσαι εκεί που, με παρέες,
πηγαίναμε συχνά,
δεν σε νοιάζει πώς νιώθω,
όταν σε βλέπω σε άλλη αγκαλιά
κι ακόμα σ’ αγαπώ μα δε θα σου το πω
και θα πρσποιηθώ, αυτό είναι που ζω.
Μα θέλεις και με βασανίζεις,
ευαίσθητες πληγές ανοίγεις,
όλα πήγανε χαμένα
κι απορώ εγώ μ’ εμένα,
την ψυχή μου σου `χα δώσει
κι από `πάνω έχω πληρώσει με δάκρυα
Μα θέλεις και με βασανίζεις,
ευαίσθητες πληγές ανοίγεις,
όλα πήγανε χαμένα
κι απορώ εγώ μ’ εμένα,
την ψυχή μου σου `χα δώσει,
τώρα σ’ έχω ξεπληρώσει,
στέρεψα, για `σένα στέρεψα.