Μάτια μαύρα, μεγάλες πατούσες και
Είναι δηλητήριο και
Είναι αίμα
Και μεγάλη φωτιά, μεγάλο κάψιμο
Στις στάχτες
Και δεν έχει επιστροφή
Σε βγάλαμε
Από την κοιλιά της μητέρας σου
Ο ναός μας, το μνήμα σου
Μπορεί να είναι επιλογής σου
Όχι ενέχυρο
Το δηλητηριώδες αίμα
Καλούμε
Τη μάυρη πατούσα που ίπταται
Βγαίνουμε το πρωί
Ακολουθώντας τα ίχνη
Για κάπου
Εσύ είσαι ο ήχος που ακούω
Εσύ είσαι ο ήχος που ακούω
Δε στεκόμαστε
Πέφτουμε