Κάθισα στην πράσινη κοιλάδα.
Κάθισα μαζί με την αληθινή μου αγάπη.
Στην καρδιά μου ένα δίλημμα
ανάμεσα στην παλιά και τη νέα μου αγάπη.
Η παλιά και η νέα που με έκαναν
την αγαπημένη μου Ιρλανδία να σκεφτώ,
ενώ ένας απαλός άνεμος φυσούσε στο ξέφωτο
και έκανε τα κριθάρια να σαλεύουν.
Όμως δύσκολο τα θρηνητικά λόγια να μας περιορίσουν, να σπάσουν τους δεσμούς που μας δένουν
Δυσκολότερο όμως να αντέξουμε την ντροπή
να έχουμε γύρω μας ξένες αλυσίδες.
Και έτσι είπα : τη στενή κοιλάδα του βουνού,
το επόμενο πρωί θα αναζητήσω
και θα ενταχθώ στους Ενωμένους Άντρες"
την ίδια ώρα ο απαλός άνεμος
έκανε τα κριθάρια να σαλεύουν.
Λυπημένος σκούπισα με τα φιλιά μου τα δάκρυά της,
με τα χέρια της σφιχτά να με κρατάει
Όταν στα αυτιά μου αντήχησε εκείνη η μοιραία ριπή ,
που σφύριξε μέσα από το άγριο δάσος
Η σφαίρα τρύπησε το στήθος της αγαπημένης μου,
τόσο νωρίς στην άνοιξη της ζωής
Εκεί, απάνω στο στήθος μου πέθανε,
ενώ ο απαλός άνεμος έκανε τα κριθάρια να σαλεύουν.
Την έθαψα στου βουνού μια ρεματιά,
το καλοκαίρι εκεί πολύ που ανθίζει
Μαλακά και πράσινα κλωνάρια έβαλα,
στο κηλιδωμένο της στήθος
Έκλαψα και φίλησα το σαν από κρύο πηλό σώμα της.
Και μετά όρμηξα από λιβάδι σε λιβάδι,
εκδίκηση από τον εχθρό να πάρω,
την ώρα που ο απαλός άνεμος έκανε τα κριθάρια να σαλεύουν.
Χωρίς οίκτο, το αίμα μου πίσω με αίμα
πήρα , στο Oulart Hollow
Έβαλα το σαν από κρύο πηλό σώμα της αγαπημένης μου, εκεί που και το δικό μου σύντομα θα ακολουθήσει.
Γύρω από τον τάφο της σκοτεινός περιπλανιέμαι, μεσημέρι, βράδυ και νωρίς το πρωί
με την καρδιά μου να σπαράζει σαν ακούω
τον άνεμο να κάνει τα κριθάρια να σαλεύουν.