Αναμνήσεις
σαν τις γωνιές του μυαλού μου
θολές ,σαν ζωγραφισμένες απο νερομπογιές,αναμνήσεις
του πως ήμασταν
Σκορπισμένες εικόνες
των χαμόγελων που αφήσαμε πίσω
χαμόγελα που δώσαμε ο ένας στον άλλον
γιατί έτσι ήμασταν
Μήπως όλα ήταν τόσο απλά τότε?
ή μήπως ο χρόνος έχει ξαναγράψει κάθε ατάκα?
Αν είχαμε την ευκαιρία ,να τα κάνουμε όλα ξανά
πες μου,θα τα κάναμε?θα μπορούσαμε?
Αναμνήσεις
μπορεί να είναι όμορφες αλλά ταυτόχρονα
ότι είναι οδυνηρό να θυμόμαστε
επιλέγουμε απλά να το λημονούμε
Οπότε,είναι το γέλιο
που θα θυμόμαστε
Όποτε θυμόμαστε
πως ήμασταν.