Σκοτάδι και φως αγάπη και μίσος
μη φοβηθείς το ψέμα στο’χα πει
της νύχτας το ναι της μέρας το ίσως
δεν έχει μάθει να ψάχνει αιτία να βρει
Κοιτάς σκεφτική τα πλοία να φεύγουν
πόσο κοστίζει αλήθεια μια στιγμή
οι αγάπες γερνούν κι αυτό που αποφεύγουν
πάντα προσμένει ν’ανοίξει την πόρτα να μπει
Μέσα μου όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
μόλις σε βλέπω στην πόρτα μπροστά
μη την αγγίξεις μη την ανοίξεις δειλά
όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
όταν μου λες θα γυρίσω μετά
πώς μ’αντικρίζεις και λες μην αρχίζεις ξανά
Οι ώρες κυλούν οι μέρες περνάνε
μη το σκεφτείς να φύγεις στο’χα πει
μα οι λέξεις μου γίνονται ποτήρια που σπάνε
μόλις σε βλέπω να ψάχνεις να βρεις το κλειδί
Μέσα μου όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
μόλις σε βλέπω στην πόρτα μπροστά
μη την αγγίξεις μη την ανοίξεις δειλά
όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
όταν μου λες θα γυρίσω μετά
πώς μ’αντικρίζεις και λες μην αρχίζεις ξανά