Ο ωρολογοποιός δουλεύει όλη μέρα, και όλη τη νύχτα
Κολλάει πράγματα παρόλο που η όραση του αρχίζει να ξεφτίζει
Μέσα από όλα τα γρανάζια ενωμένα με τόσο ποιητική δόξα
Ο χρόνος έχει αφήσει την κατάρα του σε αυτό το μέρος
Κάθε ώρα γίνεται κι άλλο άδειο μέρος να γεμίσεις
Σπαταλημένο με τη φροντίδα και τις αρετές της ικανότητας του
Ο ωρολογοποιός θάβει κάτι βαθιά στις σκέψεις του
Μια σκιά στη σκάλα κάποιου από το παρελθόν
Αυτό το πράγμα έχει χαλάσει τώρα και δεν μπορεί να φτιαχτεί
Πενήντα χρόνια συμβιβασμού και σωμάτων που γερνάνε
Αγαπημένη Ελάιζα, ξέρεις υπάρχει κάτι που πρέπει να πω
Δεν σε αγάπησα ποτέ πραγματικά αλλά θα μου λείψεις ούτως ή άλλως
Ήταν γραφτό να είσαι προσωρινή όσο περίμενα το χρυσό
Γεμίσαμε τα χρόνια και ανακάλυψα πως
Μου άρεσε να έχω κάποιον να κρατάω
Αλλά για σένα έπρεπε να περιμένω
Μέχρι που μια μέρα ήταν πολύ αργά
Γρανάζια και μοχλοί αναμιγνύονται
Είμαστε δεμένοι στο θάνατο
Λιώσε το ασήμι
Βρίσκομαι ακόμα μέσα σου