The Unforgiven II [Greek translation]

Ξάπλωσε δίπλα μου, πες μου τι έχουν κάνει

Πες τις λέξεις που θέλω να ακούσω, για να κάνεις τους δαίμονες μου να τρέχουν

Η πόρτα τώρα είναι κλειδωμένη, αλλά αν λες την αλήθεια είναι ανοιχτή

Αν μπορείς να καταλάβεις εμένα, απ' ότι μπορώ να καταλάβω εσένα

Ξάπλωσε δίπλα μου, κάτω από έναν κακό ουρανό

Με το μαύρο της ημέρας, το σκοτάδι της νύχτας, μοιραζόμαστε αυτό το ζευγάρι από ζωές

Η πόρτα έχει ανοιχτές ρωγμές, αλλά δεν υπάρχει μέσα ήλιος που να λάμπει

Όχι, δεν υπάρχει ήλιος μέσα που να λάμπει

Όχι, δεν υπάρχει ήλιος που να λάμπει

Ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Γυρνάει τις σελίδες, γυρνάει την πέτρα

Πίσω από την πόρτα, θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;

Ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Άρρωστος και κουρασμένος, στέκομαι μόνος μου

Θα μπορούσες να ήσουν εκεί; γιατί είμαι αυτός που σε περιμένει

Ή είσαι και εσύ ασυγχώρητος;

Έλα ξάπλωσε δίπλα μου, αυτό δεν θα πονέσει, το ορκίζομαι

Δεν μ'αγαπά, μ'αγαπά ακόμα, αλλά ποτέ δεν θα αγαπήσει ξανά

Ξαπλώνει δίπλα μου, αλλά θα είναι εκεί όταν θα έχω φύγει

Μαύρη καρδιά με πιο σκοτεινές πληγές ακόμα, ναι, θα είναι εκεί όταν θα έχω φύγει

Ναι, θα είναι εκεί όταν θα έχω φύγει

Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα είναι εκεί!

Ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Γυρνάει τις σελίδες, γυρνάει την πέτρα

Πίσω από την πόρτα, θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;

Ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Άρρωστος και κουρασμένος, στέκομαι μόνος μου

Θα μπορούσες να ήσουν εκεί; γιατί είμαι αυτός που σε περιμένει

Ή είσαι και εσύ ασυγχώρητος;

(Σόλο)

Ξάπλωσε δίπλα μου, πες μου τι έχουν κάνει

Η πόρτα είναι κλειστή, όπως και τα μάτια σου

Αλλά τώρα βλέπω τον ήλιο, τώρα βλέπω τον ήλιο

Ναι τώρα τον βλέπω!

Ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Γυρνάει τις σελίδες, γυρνάει την πέτρα

Πίσω από την πόρτα, θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;

Ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Άρρωστος και κουρασμένος, στέκομαι μόνος μου

Θα μπορούσες να ήσουν εκεί; γιατί είμαι αυτός που σε περιμένει

Αυτός που σε περιμένει

Ω, ο,τι έχω αισθανθεί, ο,τι ξέρω

Γυρνάει τις σελίδες, γυρνάει την πέτρα

Πίσω από την πόρτα, θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;

(Έτσι, εγώ χτυπώ τους ασυγχώρητους)

Ω, ο,τι έχω αισθανθεί

Ω, ο,τι ξέρω!

Παίρνω αυτό το κλειδί (ποτέ ελεύθερος)

Και το θάβω (ποτέ εγώ) σε σένα

Γιατί είσαι και εσύ ασυγχώρητος

Ποτέ ελεύθερος

Ποτέ εγώ

Γιατί είσαι και εσύ ασυγχώρητος!