Ik werd geboren op een winterse dag van sneeuw
In een wiegje zo koud als ijs
Ik werd weggenomen toen ik nog maar een kind was
Op het teken van het slangengoud (?)
Naar de zon, naar de oceanen
Naar een land dat ik nooit ontdekt heb
Nu zijn mijn handen al zo lang geketend aan het rad
Ik heb al mijn kameraden zien verdrinken
Maar ik kan niet vergeten wat men mij heeft aangedaan
Ik doorbreek mijn kooi en ga er vandoor
Naar de zon, naar de oceanen
Naar een land dat ik nooit ontdekt heb
Daar ga ik heen, daar ligt mijn hoop
Om op een dag wat rust te vinden
De maan klimt hoger
Wij benutten het donker van de nacht
Dringen de geheime toren binnen
Verdwijnen uit het gezicht
Zij is de koningin van nergens
Zij zal de eerste en laatste zijn
om mijn last te buiten te gaan
O, onze kaars brandt zo snel op
Je hebt mijn vader weggenomen
En je hebt mijn moeder weggenomen
Je hebt de zielen van de zwakken vergiftigd / Maar je bent gedoemd te sterven door de hand van je eigen zaad
Jaren gaan voorbij terwijl mijn zoektocht zich voortzet
Naar de geest van degene die ik liefhad
Want ik verloor mijn lief in de razernij van mijn wraak
Deze reis gaat dus nooit ten einde
Naar de zon, naar de oceanen
Naar een land dat ik nooit ontdekt heb
Daar ga ik heen, daar ligt mijn hoop
Naar de zeeën, naar de bergen
Naar de weiden die ik nooit meer zal verlaten
Daar leg ik me neer, daar is mijn kroon
en mijn eeuwige liefde