The Twisted Nails Of Faith [Greek translation]

“Καθρέφτη, καθρέφτη πάνω στον τοίχο

Δεν θα έπρεπε οι απολαύσεις του τάφου να είναι τα πάντα για μένα;

Γιατί αν είναι να δω την Επιθυμία σου να πραγματοποιείται

Δώσε μου τη Μαγεία της γλώσσας σου”

[Λόγια από την ταινία "Countess Dracula". Η απαγγέλουσα είναι η Imgrid Pitt, η ηθοποιός που ενσάρκωσε την Elizabeth σε αυτή την ταινία.]

Τρία σεληνιακά ρολόγια πάγωσαν στη σκιά του έξι [2]

Καθώς ακόμα μια ψυχή πέρασε προς την άπληστη Στύγα [3]

Σφίγγοντας το κόσμημα-σταυρό τους

Νυχτερίδες πετάχτηκαν από σπηλιές σαν σε παράφωνο κύμα

Σημάδια εξαχρείωσης εντός της εκκλησίας

Μια βρωμερή, υγρή όαση προσκολλημένη ακόμα στην απάτη της αναγέννησης.

Μόνο σαν πέτρινος, κρύος βωμός

Το κάστρο και τα διαμερίσματά του

Η κυριαρχία του ανυψώθηκε σαν παραμύθι

Σαν χήρα στις χιονισμένες κορυφές

Εκεί όπου ξάπλωνε η Κόμισσα

Τα άκρα γουργούριζαν από το φόνο

Λουσμένη σε παρθένο λευκό και σαν τη νύχτα

Ζωντανή και νέα και ανικανοποίητη.

Μήπως ήταν το ουρλιαχτό ενός λύκου

Που έσπασε το ασημένιο νήμα των μαγεμένων σκέψεων;

Της ζωής Της σαν απλή αντανάκλαση

(Σαν του φεγγαριού που πέρασε από στενά παράθυρα)

Που άνοιξε σαν σκοτεινά βλέφαρα

Από τον αναστεναγμό των δέντρων που ο άνεμος έπεφτε επάνω τους

Σαν μια Σειρήνα που εξυφαίνει ένα τραγούδι

Με ζωηρό ρυθμό από χορωδίες που πνίγονται

Εκεί που οι εκδικητικοί νεκροί

Ανήκουν…

Στη Μάγισσα και στις σαρκικές Της τέχνες

Εκείνη σάρωσε από εβένινους πύργους την ώρα του Άρη

Κάτω από έναν υφασμένο με άστρα ουρανό πλεγμένο από ουλές

Για να λύσει μπλεγμένα ηνία που συγκρατούσαν τον καλπασμό, την απόγνωση

Πεταλωμένα με μελαγχολία, δραπέτευσε για να βρει καταφύγιο εκεί

Δεμένο στο Netherglades [4] όπου είδωλα από όνυχα κοιτούσαν επίμονα.

Ήταν το Φιλί της ομίχλης

Που εποίκισε τον αέρα με τη δύναμη του αψεντίου; [5]

Χαμένες ψυχές που εκλιπαρούν για αναγέννηση

Από Θεούς πάνω στους ξύλινους θρόνους τους

Που οι επιτάφιες επιγραφές τους έλεγαν ότι θα ανέλθουν ξανά για να κερδίσουν

Άφεση από την απόγνωση διαμέσου ενός ολοκαυτώματος αμαρτίας.

Σε μια γλώσσα που έφτανε βαθιά σε προσβλητικά ορθά [6]

Πάνω από σύμβολα και σφραγίδες που οι μάγισσες προσεύχονταν

Μέχρι θανάτου, για να σχίσουν το λεπτό πέπλο

Ώστε οι Αρχαίοι να μπορούν να ανέλθουν ξανά.

Καθώς οι σκιές μεγεθύνονταν

Η Κόμισσα κύλησε

Στο να αυνανίζεται με το στιλέτο Της

Ενώ η Μάγισσα έλεγε ασυνάρτητα ξόρκια

Χύνοντας σε μαραμένα ρόδα σε όλη τη διαδρομή προς την Κόλαση

Ενώ το ρίγος από την επίπληξη της ξαφνικής βροντής

Ανήγγειλε δυο πιεσμένους κόσμους

Ξεχειλίζοντας με μαρτύρια, κάτι κατέφτασε

Με τη βρώμα τάφων νεκροφίλων

Σε αυτούς τους κρυφούς

Που μαζεύτηκαν βλέποντας φευγαλέα τον τρόμο

Που οι βρυχηθμοί δαιμόνων που ζευγάρωναν έτειναν…

Λαμπερότατος

Με μενταγιόν

(Περιγεννητικά τρόπαια που σχίστηκαν από μήτρες αποαγιοποιημένων καλογριών)

Ένας δαίμονας, φτερωτός, στολισμένος

Με βρωμιές, περιφέρθηκε στον κύκλο τους ψάχνοντας δίοδο για να μπει

Μια παγωμένη γλώσσα πάνω στον αιδοίο Της

Όπου ρουμπίνια λέρωναν τα αλαβάστρινα μπούτια Της

Λάμποντας σαν συμβόλαιο στο τσαντάκι μιας πόρνης

Που λαμβάνει αποκλειστικά κοινωνία από το σώμα του Χριστού

“Αν αίμα είναι αυτό που λαχταράς, απαίσιο κτήνος

Θα αποδώσω αυτή τη μάγισσα σε σένα

Αν εσύ θα τραβήξεις το πέπλο για Μένα

Πάνω από τις επιμηκυμένες από το χρόνο πληγές της ηλικίας και της θλίψης”

Καθώς του Δαίμονα του τρέχαν τα σάλια με δύσοσμους όρκους

Και ξέσχισε το θήραμά του

Με νύχια που λαχταρούσαν να διεισδύσουν

Στην αηδία του αιώνιου βιασμού

Η Μάγισσα ούρλιαζε στο γράπωμά Του

Και έφτυσε μια τελευταία κατάρα για να στηλιτεύσει

Την Κόμισσα με την υπόσχεση

Ότι τον άντρα Της στον πόλεμο θα τον σφάζαν βίαια.

Και Εκείνη θα σάπιζε.

Μόνη.

Τρελαμμένη.

Στα διεστραμμένα καρφιά της πίστης.