Θα πάρεις τη ζωή μου αλλά θα πάρω και εγώ τη δική σου!
Θα πυροβολήσεις με το μουσκέτο σου αλλά θα σε θερίσω!
Γι’ αυτό όταν περιμένεις για την επόμενη επίθεση
Καλύτερα να αμυνθείς, δεν υπάρχει γυρισμός!
Η σάλπιγγα ηχεί, η έφοδος αρχίζει
Αλλά σε αυτό το πεδίο της μάχης κανείς δε νικάει
Η μυρωδιά καυστικού καπνού και χνώτου των αλόγων
Καθώς βουτάμε προς τον βέβαιο θάνατο
Το άλογο, αυτό ιδρώνει από φόβο, ξεκινάμε να τρέχουμε
Η τρομερή βοή των ρωσικών όπλων
Κι καθώς τρέχουμε προς το ανθρώπινο τοίχος
Οι φωνές του πόνου καθώς πέφτουν οι σύντροφοι μου!
Υπερπηδάμε πτώματα που κείτονται στο έδαφος
Και οι Ρώσοι πυροβολούν κι άλλο γύρο
Φτάνουμε τόσο κοντά μα τόσο μακριά
Δε θα ζήσουμε να πολεμήσουμε άλλη μέρα!
Πλησιάζουμε τόσο πολύ, αρκετά κοντά για να παλέψουμε
Όταν ένας Ρώσος με σημαδεύει
Τραβάει τη σκανδάλη και αισθάνομαι το χτύπημα
Ένα ξέσπασμα από γύρους ρίχνουν το άλογο μου
Και καθώς κείτομαι εκεί ατενίζοντας τον ουρανό
Το σώμα μου είναι μουδιασμένο και ο λαιμός μου είναι στεγνός
Και καθώς κείτομαι ξεχασμένος και μόνος
Χωρίς δάκρυ αφήνω το επιθανάτιο βογκητό μου