Bizim hekayəmizi danışdığımız günü düşündüm
Biz necə tanış olduq və dərhal qığılcımlar uçdu,
İnsanlar deyirdi ki, onlar şanslı biriləridir.
Sonrakı yerimin sənin yanın olduğunu bilirdim
İndi mən otağımda bir boş yer axtarıram
Çünki son zamanlar mən heç bilmirəm ki, sən hansı səhivədəsən.
Oh,Bir sadə mürəkkəbləşdirmə,
Qarşılıqlı anlaşılmazlıqdan doğan gözlənilməyən nəticədir
Mən sənin bildiyin çoxlu şeyləri arzulamışdım
Çoxlu yixa bilmədiyim divarlar.
(Nəqarət)
İndi mən otağımdakı izdihamda yalnız dururam və biz
danışmırıq,
Və mən bilmkdən ölürəm , bu səni öldürür məni öldürdüyü kimi,
Hə?
Taleyin dönüşündən bəri,bütün bunlar sınanda, nə dediyimi bilmirəm,
Və indi hekayəmizə çoxlu baxırlar bir faciə kimi.
Sonra ki, fəsil.
Bu şəkildə biz sonuna necə gəldik?
Mənə bax, əsəbi halda paltarlarımı yığıram və məşğul görünməyə
çalışıram,
Və sən məni sənin ən yaxşı oyun qaçıranın edırsən
Hekayəmizi danışdığım günü fikirləşməyə başladım
Səni burada görəndə necə ağlımı itirim,
Amma sən özünü qürurlu tutursan məni tutduğun kimi.
Oh, mən sonunu görməkdən qorxdum
Niyə biz bu heçnə imiş kimi baxırıq?
Sənə sənin üçün darıxdığımı dedim, amma hecə bilmirəm
Heç vaxt bu uca səsin olduqca sakit olduğunu eşitməmişdim
(Nəqarət)
İndi mən otağımdakı izdihamda yalnız dururam və biz
danışmırıq,
Və mən bilməkdən ölürəm,bu səni öldürür məni öldürüyü kimi,
Hə?
Taleyin dönüşündən bəri, bütün bunlar sınanda,nə dediyimi bilmirəm,
Və indi hekayəmizə çoxlu baxırlar bir faciə kimi.
Bu bir yarışda kimin əhəmiyətsiz kimi rol
oynamağı kimi görünür,
Amma bunu xoşladım daha yaxşısı sən mənim yanımda olanda
İndi döyüş sənin əllərindədir
Amma mən zirehimin aşağısında uzanmaq istəyirəm
Əgər sən desəydin sən daha çox sevgi mübahisəsini istədiyini
Mən bildiyim çoxlu şeyi sən arzuladın
Amma hekayəmizin tezliklə sonluğu ola bilərdi.
(Nəqarət)
İndi mən otağımdakı izdihamda yalnız dururam və biz
danışmırıq
V mən bilməkdən ölürəm,bu səni öldürü məni öldürdüyü kimi,
Hə?
Taleyin dönüşündən bəri,bütün bunlar sınanda,nə dediyimi
bilmirəm,
Və indi, indi,indi hekayəmiz çoxlu baxırlar bir faciə kimi.
Və biz danışmırıq