The Sound of Silence [Turkish translation]

merhaba eski dostum karanlık!

yine seninle sohbete geldim.

demin uykumda bir görüntü

usulca geçip tohumlarını bıraktı.

beynime ektiği o görüntü

sükûtun sesinde öylece asılı kaldı.

.

o huzursuz rüyalarımda hep

parke taşlı dar sokaklarda tek başıma yürüyor,

bir sokak lambasının ışığı altında duruyor,

buz gibi nemli rüzgârda yakalarımı kaldırıyordum.

kor ışığın, karanlığı delen şavkı gözlerimi alıyor

ve sükûtun sesine değiyordu.

.

o yalın ışıkta

onbin kişi görüyordum, belki daha çok;

konuşmadan söyleşen,

dinlemeden duyan.

hiçbir sesin seslendirmediği şarkılar yazıyorlar,

sükûtun sesini bozmaya bir türlü cesaret edemiyorlardı.

.

"ahmaklar" diyordum,

"sessizlik bir kanser gibi yayılır."

"gelin size öğretmiş olabileceğim sözlerimi işitin!"

"size uzatmış olabileceğim ellerimi tutun!"

diyordum da, kelimelerim sessizce yağan yağmur taneleri gibi

sadece sükûtun kuyularında yankılanıyordu.

.

ve onlar gidip kendi elleriyle yaptıkları kor tanrıya

rükûya varıp, dua ediyorlardı.

ama o kor birden parlayıp

kelimelere dönüşüyor, ihtarlar veriyordu:

"peygamberlerin sözleri

gariban mekânlarında duvarlara yazılıdır

ve sükûtun sesiyle fısıldanır."