Γειά σου, σκοτάδι, παλιέ μου φίλε
ήρθα για να τα ξαναπούμε
γιατί ένα όραμα κάπως τρομαχτικό
άφησε τους σπόρους του, καθώς κοιμόμουν
και το όραμα
που ''φυτεύτηκε'' στο μυαλό μου
παραμένει ακόμα
μέσα στον ήχο της σιωπής
Στα ανήσυχα όνειρα περπατούσα μόνος
σε στενά πλακόστρωτα δρομάκια
κάτω από το φωτοστέφανο που σχημάτιζε μια λάμπα του δρόμου
σήκωσα το γιακά μου εξαιτίας του κρύου και της υγρασίας
όταν τα μάτια μου τυφλώθηκαν
από τη λάμψη ενός φωτός neon
που έσκισε τη νύχτα
και άγγιξε τον ήχο της σιωπής
Και στο γυμνό αυτό φως αντίκρισα
δέκα χιλιάδες ανθρώπους, μπορεί και περισσότερους
οι άνθρωποι μιλούν χωρίς να συνομιλούν
οι άνθρωποι ακούνε χωρίς να αφουγκράζονται
οι άνθρωποι γράφουν τραγούδια που οι φωνές ποτέ δεν μοιράζονται
και κανείς δεν τολμά
να ταράξει τον ήχο της σιωπής
''Ανόητοι'' είπα εγώ ''δεν γνωρίζετε πως η Σιωπή σαν καρκίνος
εξαπλώνεται''
''ακούστε τα λόγια μου και μπορεί να σας διδάξω,
πιάστε τα χέρια μου και μπορεί να σας αγγίξω''
αλλά τα λόγια μου σαν σιωπηλές στάλες βροχής έπεσαν,
και έκαναν ηχώ στο φρέαρ της σιωπής
Και οι άνθρωποι υποκλίθηκαν και προσευχήθηκαν
στον θεό-neon που έφτιαξαν
και το σημάδι ξαφνικά έδειξε με μια λάμψη την προειδοποίησή του
στις λέξεις που σχημάτιζε
και το σημάδι έλεγε: '' τα λόγια των προφητών είναι γραμμένα
στους τοίχους των υπόγειων τούνελ και στους διαδρόμους των φθηνών χαμόσπιτων , και ψιθυρίζονται μέσα στον ήχο της σιωπής''