Kadiliman aking kaibigan
Narito ulit ako para makiusap
Ang paningin ko ay parang gumagapang
Ang binhi natatanim sa aking pag-tulog
Ang panaginip na natanim sa aking isip
anduon pa rin
Sa tunog ng katahimikan
Tinatahak kong mag-isa mga bangungot
Masisikip ng daan
Sa silong ng malabong lampara
Tinaas ko ang kwelyo ko sa lamig at ulan
Nasilaw ang mata ko sa liwanag
na hinati ang kadiliman
At hinawakan ang tunog ng katahimikan
At sa ilalim ng liwanag nakita ko
Sampung libong katauhan o higit pa
Tao'y nagsasalita na walang tunog
Tao'y nakikinig na walang tunog
Kantang sinusulat na hindi nakakanta
Walang naglakas-loob
Na basagin ang tunog ng katahimikan
Di mo ba alam tanga!
Katahimikan ay lumalago parang kanser
Pakinggan mo ako ng ika'y matuto
Kunin mo ang mga kamay ko ng ika'y maabot ko
Pero mga salita ko, tahimik ang bagsak
At umalingawngaw sa balon ng katahimikan
At mga tao'y yumuko at nag-dasal
Sa gawang diyos na mailaw
At umilaw ang babala
At nabuo ang mga salita
At ang sabi ng palatandaan
Mga salita ng propheta
Sinulat sa pader ng tren
Mga pader ng mga paupahan
At binulong ang tunog ng katahimikan