The Sound of Silence [Dutch translation]

Hallo duisternis, mijn oude vriend,

Ik ben gekomen om weer eens met je praten

Want een visioen besloop me zachtjes,

Liet zijn zaad achter terwijl ik lag te slapen,

En het visioen

Dat in mijn gedachten werd gezaaid,

Blijft nog altijd voortgaan

Tot in het geluid van de stilte

In onrustige dromen liep ik alleen,

In smalle straten van kasseien

Onder de lichtstraal van een straatlantaarn,

Ik draaide mijn kraag tegen de kou en vochtigheid

Toen mijn ogen werden geraakt

Door de flits van een neonlicht,

Die de nacht openscheurde

En het geluid van de stilte aanraakte

En in het schrale licht zag ik,

tienduizend mensen, misschien meer

Mensen die praten zonder te spreken,

Mensen die horen zonder te luisteren

Mensen die liedjes schrijven die zangers nooit zullen zingen…

En niemand durfde

Het geluid van de stilte te verstoren

“Dwazen”, zei ik, “weet je niet,

Dat stilte als een kanker groeit”.

“Hoor mijn woorden” zodat ik het je misschien kan doen begrijpen,

Grijp mijn armen zodat ik je misschien kan bereiken.”

Maar mijn woorden vielen neer als stille regendruppels,

en weerklonken in de bronnen van stilte

En de mensen bogen en baden

Voor de neon-God, die zij schiepen

En het bord flitste zijn waarschuwing

in de woorden die het vormde

En het bord verkondigde: “De woorden van de profeten

Zijn geschreven op de muren van de ondergrondse

En op flatgebouwen,

En gefluisterd in het geluid van de stilte.”