Salam köhnə dostum qaranlıq
Yenə səninlə danışmağa gəlmişəm
Çünki yavaşca sürünən bir xəyal
Mən yatarkən toxumlarını әkdi
Və beynimdə cücərən xəyal
Sükutun səsində hələ də durur
Tək gəzdiyim narahat yuxularda
Döşənmiş dar küçələrdə
Küçə lampalarının işığı altında
Yaxamı soyuq və kədərə çevirdim
Gözlərim gecə ayıran neon işığının parıltısında deşəndə
Və sükutun səsinə toxunanda
Və gördüyüm yalın işıq
On min insan, bəlkə də, daha çoxu
Səsizcә danışan insanlar,
Qulaq asmadan eşidən insanlar,
Səslərin olmadığı mahnılar yazan insanlar,
Və kimsə sükutun sükutu pozmağa cəsarət etməz
Axmaqlar dedim ki,
Siz bilməzsiniz səssizlik böyüyən bir xərçəng kimidir
Mənim sözlərimi eşidin ki, mən sizə öyrədə bilim,
Sizə çatdıracağım qolumu tutun
Amma mənim sözlərim səssizliyi yağış damlalarının sәdası kimi sevirlər və səssizliyin quyularında əks-səda edirlər
Və insanlar yaratdıqları neon tanrının qarşısında diz çöküb dua etdilər
Və xəbərdarlığın əlaməti, ildırım
Sözlərə əmələ gəldi.
Qurduğu sözlərlə
Və işarə dedi ki,
Peyğəmbərlərin sözləri,
Metronun divarlarında yazılmışlar
Və çoxmənzilli evlərin zallarında,
Və sakitliyin səslərinin pıçıltısında