Hé, schoonheid, Ik vraag me af wat jij denkt
Kun je verwoorden wat jij innerlijk verbergt?
Ik realiseer me dat wij niet eeuwig kunnen ontkennen dat
Wat wij zeggen of doen jou onder druk zet
Mijn ziel kent de weg
Maar mijn hart voert mij regelrecht naar jouw armen
Ik weet dat je bang bent
Om je toevluchtsoord achter je te laten
Je verkwijnt, glipt me door de vingers
Ik kan niet verwoorden hoe in-droevig ik geweest ben
Mijn ziel kent de weg
Maar mijn hart voert mij regelrecht naar jouw armen
Ik weet dat je bang bent
Om je toevluchtsoord achter je te laten
Het is nu veel te laat, veel te laat voor ons
Als ik me afwend zou je me dan toch niet missen
Vertrouwen houdt niet meer van ons tehuis
Onvermijdelijk, onmogelijk
Maar toch acht ik jou hoog
En ik geloof niet meer in zwijgen
Niet meer, niet meer, niet meer
Het is nu veel te laat, veel te laat voor ons
Als ik me afwend zou je me dan toch niet missen
Vertrouwen houdt niet meer van ons
Het is nu veel te laat, veel te laat voor ons
Als ik me afwend zou je me dan toch niet missen
Vertrouwen houdt niet meer van ons
Als zij nou maar van jou hield
Hé, schoonheid, Ik weet dat jij hetzelfde voelt
Wij proberen in alles wat wij zeggen of doen
De pijn te helen