The Sleepwalkers [Polish translation]

W nocy, ta bezrozumna armia, [której] szeregów nie rozbija różnica zdań

Jest rzucona do akcji, a jej tempo nie słabnie

Równym krokiem, z wielką precyzją, ci tancerze nocy

Suną naprzód przeciwko ciemności – jakże nieprzejednana jest ich moc!

Oczy nie przytępione przez księżyc, ze zgiętymi ramionami i nogami

Idą i żyją, mając nadzieję wkrótce wynurzyć się z tego stanu zawieszenia

Ich umysły, oczekując świtu dnia

Nigdy nie dowiedzą się, co czeka w odległości li zrozumienia

- zbyt daleko, zbyt wcześnie

Zmysły przytępione przez połowiczną zdolność czucia, tylko kołując przez ten wymiar

Widząc jedynie fragmentaryczne obrazy, przedwcześnie skrócone przez mózg

Ale oddychają i znają, przynajmniej do jakiegoś stopnia

Duszę, która zakorzenia materię tak Piękności, jak i Bestii

Z jakiego kła lub pazura wypływa mord

A z jakiego ciała i krwi pasja?

Obydwa przecinają powietrze przy pomocy wymachu wahadła

Zabójczo, ale delikatnie

I jakikolwiek zasięg czucia istnieje w śnie

I jakiekolwiek byłoby wytrącenie logiki z równowagi w sile krzyku

Zmysły żądlą

I choć może śnię a rzeczywistość się zatrzymuje

Znam tylko znaczenie widoku i nic więcej

A to nic

Kolumny nocy suną naprzód

Zaraźliwie, ich niejasny taniec

Zbiera konwertytów do zagrody

Koniec końców cały posępny świat podąży ich śladem

Dalej, w ten sam gorzki koniec

Usypiający przegląd wojska – teraz tańczący zmarli

Porzucają schronienie swoich bezpiecznych łóżek

Budzą się do drzemki, której głębi się lękają

Jakby ziemia, po której stąpają, miała się zawalić

Pod solennym ciężarem ich wyobrażenia

Poszukiwałbym ukrytych zakątków całego tego świata

Dopatrywałbym się sensu w czuciowym zawijasie

Gdybym tylko miał czas

Ale sen wkrótce będzie zakończony

Dziś w nocy, nim położysz się [by posmakować] słodkości swego snu

Czy kwestionujesz swoje poddanie się spadnięciu z [klifu, z którego] skacze [zawiedziony] kochanek?

Czy też mrok usypiacza opanowuje [cię] samoistnie?

Czy twoje ciało powstaje w [jego] służbie bez jednego stęknięcia sprzeciwu?

Te budzące się sny życia i śmierci

W lustrze są wykrzywione i ugięte [pod presją]

Rzęsy migoczą, złapanie oddechu

Skóra bieleje na stawach

Armia lunatyków trzęsie swymi kończynami i są obluzowane

I choć jestem gadatliwy, nie potrafię sklecić żadnej wymówki

By nie powstać znowu

Należę do chóru nocnego czasu

I, jak ty, muszę tańczyć do tej piosenki światła księżyca

Na koniec ja też muszę zapłacić za to życie

Jeśli wszystko jest stracone, nic nie jest znane

A jak możemy stracić coś, czego nigdy nie posiadaliśmy?

Och, wyszukiwałbym wszelką wiedzę, jaką mógłbym znaleźć

Rozwikłałbym wszelkie tajemnice umysłu

Gdybym tylko miał czas

Gdybym tylko miał czas

Ale mój czas wkrótce będzie zakończony