The Shrine / An Argument [Turkish translation]

Toz ve polen içinden, aşağı yürüdüm,

Şu eski taş çeşmeye, söken şafağı kovalayan gündüz vakti.

İçinde tüm bu çeyreklikler vardı,

Çocukların ellerinden düşmüş olan.

Oradaydılar, ve sonra yok oldular.

Ve merak ediyorum, şimdi nerede nasıl olduklarını.

Ne oldu onlara?

Ne yaparsam yapayım güneş ışığı üzerimde.

Yazlarım elmalarla dolu, buz gibi ve tatlı.

Her geçen günüm eksiksiz.

Merhamet için yalvaranlardan değilim,

Veya tapınak ya da çeşmelerde bir çeyreklikle dilek dileyenlerden.

Ama biliyor musun, o gün paramdan bıraktım,

Ve sadece seni düşündüm,

Tüm o bakır metelikler parıldarken.

Ve merak ediyorum, şimdi nerede nasıl olduğunu.

Ne oldu sana?

Ne yaparsam yapayım güneş ışığı üzerimde.

Yazlarım elmalarla dolu, buz gibi ve tatlı.

Her geçen günüm eksiksiz.

Yazlarım elmalarla dolu, buz gibi ve tatlı.

Her geçen günüm eksiksiz.

Gündüz vakti, berbat bir güneş ışığıyla uyandım:

Darbe almış bir ten gibi yer yer süzülüyordu gökyüzünden, ve güneş yarı büyüklüğündeydi.

Konuştuğunda, gözlerime neredeyse bakmıyorsun bile,

Gündüz vakti, gündüz vakti...

Kapı eşiğinde, yazdığım tüm mektupları avuçlarının arasında tutuyorsun,

Caddede, ceketini üzerine geçirip arabanla uzaklaşıyorsun,

Okyanusta, boğazından adımı silip yıkıyorsun.

Gündüz vakti, gündüz vakti...

Okyanusta, boğazından adımı silip yıkıyorsun.

Gündüz vakti, gündüz vakti...

Ağacımdan yeşil elmalar sarkar,

Yalnızca bana aittirler.

Yeşil elma ağacımdan yeşil elmalar sarkar,

Yalnızca bana aittirler, yalnızca bana.

Ve eğer burada biraz bile kalıp denizi seyredersem,

Ve eğer dalgalar biraz daha yakına, biraz daha berime çarparlarsa,

O zaman kumlara uzanacağım, ve izin vereceğim okyanusa,

Beni tıpkı melteme tutunmuş polenler gibi İnnisfree'ye (İrlanda'da bir ada) taşımasına.