Puste przestrzenie – po co żyjemy?
Porzucone miejsca – chyba już znamy wynik
Dalej i dalej, czy ktoś wie, czego szukamy…
Kolejny bohater, kolejna bezmyślna zbrodnia
Za kurtyną, w pantomimie
Nie ustępuj, czy ktoś jeszcze chce to znosić
Przedstawienie musi trwać
Przedstawienie musi trwać
W środku moje serce się łamie
Mój makijaż może odpada płatami
Ale mój uśmiech wciąż trwa
Cokolwiek się stanie, pozostawiam to losowi
Kolejny ból serca, kolejny nieudany romans
Dalej i dalej, czy ktoś wie, po co żyjemy?
Zdaje mi się, że się uczę, muszę być teraz cieplejszy
Niedługo, już wkrótce, będę na zakręcie
Na zewnątrz zaczyna się świt
Ale w środku, w ciemności, cierpię [pragnąc] się uwolnić
Przedstawienie musi trwać
Przedstawienie musi trwać
W środku moje serce się łamie
Mój makijaż może odpada płatami
Ale mój uśmiech wciąż trwa
Moja dusza jest pomalowana jak skrzydła motyli
Wczorajsze baśnie mogą wyrosnąć, ale nigdy nie umrą
Potrafię latać, przyjaciele
Przedstawienie musi trwać
Przedstawienie musi trwać
Stawię temu czoła z uśmiechem
Nigdy się nie poddaję
Dalej z przedstawieniem
Będę głównym aktorem, będę przesadzać
Muszę znaleźć wolę, by kontynuować
Dalej z
Dalej z przedstawieniem
Przedstawienie musi trwać