Καποιοι λενε πως η αγαπη ειναι ενας ποταμος που ρεει στα τρυφερα καλαμια
Καποιο λενε πως η αγαπη ειναι μια μαριονετα που αφηνει τη ψυχη σου να αιμοραγησει
Καποιοι λενε πως η αγαπη ειναι πεινα, ενας ατελειωτος αναγκαιος πονος
Εγω λεω πως η αγαπη ειναι ενα λουλουδι και εσυ ο καρπος του
Ειναι ο φοβος του ραγισματος της καρδιας
Που δεν μαθαινει ποτε να χορευει
Ειναι το ονειρο φοβισμενο απο το να ξυπνησει και να μην πιασει ποτε την ευκαιρια
Ειναι ο μοναδικος, που δεν θα αποκτηθει, αυτος που δεν μπορει να δωσει
Και η ψυχη φοβαται οτι ποτε δεν θα μαθει να ζει
Οταν η νυχτα εχει γινει τοσο μοναχικη, και ο δρομος εχει γινει τοσο μακρυς, και νομιζεις πως η αγαπη ειναι μονο για τους τυχερους και τους δυνατους, απλως θυμισου τον χειμωνα, πολυ μακρια, χιονιζει
Ξαπλωνει τον σπορο που με την αγαπη του ηλιου την ανοιξη, γινεται τριανταφυλλο