Λοιπόν στέκομαι δίπλα στο ποτάμι
Αλλά το νερό δεν ρέει
Βράζει με κάθε δηλητήριο
που μπορείς να σκεφτείς(φανταστείς)
Και είμαι κάτω από τα φώτα του δρόμου
Αλλά το φως της χαράς ξέρω
φοβισμένος πέρα από την πίστη
στο δρόμο μες στις σκιές
Και o διεστραμμένος φόβος της βίας
Πνίγει ένα χαμόγελο σε κάθε πρόσωπο
Και η κοινή λογική
κρούει τα κουδούνια*
Αυτό δεν είναι τεχνολογική βλάβη
Ω όχι,αυτός είναι ο δρόμος προς την κόλαση
Και όλοι οι δρόμοι μπλοκάρονται με πίστωση(;)
Και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις
Είναι όλα απλά κομμάτια από χαρτί
Που πετάνε μακριά από εσένα
Πρόσεχε κόσμε πάρε μία καλή ματιά
Τι έρχεται εδώ κάτω
Πρέπει να μάθεις αυτό το μάθημα γρήγορα
Και να μάθεις καλά
Αυτός δεν είναι κανένας ανερχόμενος αυτοκινητόδρομος
Ω όχι,αυτός είναι ο δρόμος προς την κόλαση