Φεγγάρι
Πώς πέφτει στο χωράφι ανάμεσά μας
Βροχή
Πέφτει στο βασιλιά και τους άντρες του στην όχθη του ποταμού
Τώρα
Τώρα συναντιόμαστε μετά από τόσα χρόνια
Θυμάσαι βασιλιά μου, με θυμάσαι
Ναι, βλέπω το πρόσωπό σου μπροστά μου τώρα
Και σου λέω απόψε ότι ξέρω ότι ανήκουμε
Πέρα από αυτή τη ζωή
Ο πόλεμος πήρε την τροπή του και δεν θα αλλάξει ποτέ
Μεγάλωσα για να είμαι άντρας
Ένας άνδρας που μεγάλωσε για να είναι βασιλιάς
Πήρα δουλειά στο μύλο
Και μετά ήρθε ο πόλεμος
Το υπέγραψα για σένα
Κάθε μέρα, τώρα
Έστειλα γράμμα στους ανθρώπους πίσω στο σπίτι
Ω, στοιχηματίζω ότι νοσταλγείς για τη ζωή που άφησες
Εγώ και ο εαυτός μου, δεν έχω τίποτα να χάσω από αυτό τον πόλεμο
Και σου λέω ότι ο πόλεμος που πολέμησα
Ήταν λάθος
Και πρέπει να πεθάνουμε
Λοιπόν τώρα τα καβούκια προσπαθούν να βγουν στην όχθη του ποταμού
Τα τύμπανα παίζουν
Και πρέπει να φύγουμε
Πρέπει να φύγουμε, ο εχθρός είναι καταπάνω μας
Σήκω από κάτω
Και τώρα, ρίξε στην γέφυρα
Ω, αδερφέ μην γυρνάς, γιατί είμαι ακριβώς πίσω σου τώρα
Συνέχισε, συνέχισε, στην όχθη του ποταμού
Γιατί σου λέω ότι ο πόλεμος που πολέμησα
Ήταν λάθος
Και πρέπει να πεθάνουμε
Δεν σημαίνει πολλά ούτως η άλλως, απόψε ενωνόμαστε
Και όταν πιέζαμε
Κοίταξα πίσω μια τελευταία φορά
Και μέσα στη φωτιά και τη βροχή
Είδα τη λευκή σημαία του βασιλιά
Ο βασιλιάς ζει
Αλλά όλοι
Όλοι πεθαίνουν