Gewone jongens, tevreden niets te weten
Blij om niemand anders te zijn dan zichzelf
Gewone meisjes, kleren uit de supermarkt
Die denken dat het heel snugger is om wreed te zijn tegen jou
Want jij was zo anders
Je stond er helemaal alleen voor
En jij wist
Dat het zo moest zijn
Gewone jongens vermijden
Tevreden nergens heen te gaan, gewoon rond de buurt
In hun ratelende wagens
Gewone meisjes
Nooit verder kijkend
Dan de koude, kleine straten
Die hun opsluiten
Maar jij was zo anders
Je moest wel nee zeggen
Wanneer die lege dwazen
Jou probeerden te veranderen, en jou opeisten
Voor het hol van hun gewone wereld
Waar ze zich zo gelukkig voelen
Zo gelukkig, zo gelukkig
Met hun levens voor hun aangelegd
Ze zijn zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo...