Ζω με την ανάμνηση σου
Στη σοφίτα στο μυαλό μου
Και προχωράς χωρίς εμένα
Αλλά εγώ περνώ όλο μου το χρόνο
Με ένα κορίτσι που θυμάμαι
Που δε θα φύγει ποτέ ούτε θα χρειαστεί να μεγαλώσει
Γιατί όταν έφυγες άφησες την ανάμνηση σου
Τώρα αυτό είναι το μόνο πράγμα που ξέρω
Όταν το παρελθόν δε μου δίνει καμία συμπόνοια
Και παρόλο που το μέλλον είναι το ζητούμενο
Ο τρόπος που επιλέγω να θυμάμαι
Θα είμαι για πάντα ο άντρας που ποτέ δεν ήμουν
Κι εσύ, εσύ ξεθωριάζεις
Αλλά η ανάμνηση παραμένει η ίδια
Κι εγώ, δε μπορώ να αλλάξω
Και πιστεύω πως το να ζω με την ανάμνηση σου
Με οδηγεί σιγά σιγά στην τρέλα
Είσαι τέλεια αλλά είσαι άδεια
Και γίνεται τόσο μοναχικά στο μυαλό μου
Γιατί η εικόνα σου στην ανάμνηση μου
Είναι το μόνο ίχνος σου που έχει μείνει πίσω
Ήσουν αληθινή αλλά μετά με άφησες
Και αυτό είναι το κομμάτι που δε μπορώ να αποδεχτώ
Οπότε θα συνεχίσω να ζω με την ανάμνηση σου
Επειδή αυτό είναι το μόνο που μου έχει απομείνει