เคยเจอความมืดมน... แต่ไม่เท่านี้
มันเหน็บหนาว มันช่างเงียบเหงา มันอ้างว้าง
ชีวิตที่ดีกลับดับหาย แสงลับสิ้นไป
ความมืดเข้าล้อม ยอมแพ้หมดแล้วทุกทาง
เคยตามพี่ไปทุกหน ดั้นด้นทุกที่
แต่ว่าพี่กลับมาหนีฉันไปที่ไหน
แม้ทุกข์..ที่คอยกดใจฉัน มันใหญ่นักหนา
ยังมีคำกระซิบ ลอยล่องมาในใจ
หากความหวังไกลเหลือเกิน ต้องมุ่งหน้าเผชิญ
และทำในสิ่งที่ควร
จะมีวันรุ่งขึ้น เมื่อคืนผ่านพ้น
จะมีไหม ยังสับสน ยังไม่รู้
ไม่มีทิศทางและจุดหมาย ข้างกายว่างเปล่า
ขาดพี่ที่เป็นดังดาวให้คอยมองดู
จะให้ฝืนยืนขึ้นมา ไม่ใช่พี่แล้ว มันคงไร้ค่า
แค่ทำในสิ่งที่ควร ทีละก้าว...ก็ยังดี
บอกตัวเองไว้แค่นี้
ให้ทำในสิ่งที่ควร
ไม่ต้องมองไปไกลข้างหน้า
มันมากเกินกว่าใจรับได้
แต่ถ้าหากแบ่งให้เป็นก้าวสั้น
แต่ละก้าว ที่เลือกนั้น ดูง่ายกว่ากันมากมาย
จะเดินข้ามคืนนี้ไป
แม้ต้องล้มคลุกคลานเท่าไหร่
จะทำในสิ่งที่ควร
ตะวันคืนมา คงได้เห็น
สิ่งทั้งหลาย จะไม่มีวันกลับเหมือนดังเดิมที่เคยได้เป็น
และจากเสียงที่ฟัง
จะเลือกเส้นทาง
และทำในสิ่งที่ควร