The Mute [Turkish translation]

Çocukken çoğunlukla kafamın içinde konuşurdum

Bulutlarla sohbet ederdim, köpeklerle ve ölülerle

Benim arızalı olduğumu düşünürlerdi, dilimin kurşunla kaplandığını

Ne yaparsam yapayım anlatamazdım onlara derdimi

Eğer dinlersen sadece kulaklarınla,

Ulaşamam ki sana

Geceleri gökyüzünden yıldızlar çalardım

Ve onları yattığım çimlerin üzerine dizerdim

Ve esen rüzgarlarda, uzaklarda yaşayanların düşlerini tadardım

Ve onların kılığına bürünürdüm geceleri

Ebeveynlerim ayrı yataklarda yatarken,

Ve sebebini sorgularken…

Ve o günlerde sandalyemin üstünde bir hayaletten farksızdım

Babam beni katlanmak zorunda kaldığı bir yük gibi görüyordu

Kafamın içinde ona özürler sıralarken gözlerinin içine bakardım

Annem ipe çamaşırları asardı

Gözlerinin dalıp gitmesine engel olmaya çalışırken

Ben de bir ikindi giyindim kendi başıma

Yastık kılıfımı aldım elime ve doldurdum sahip olduğum her şeyi içine

Kafamın içinde “elveda,” dedim, ve gittim öylece

Bilinmezin peşine takıldım ve başladı yolculuğum

Böylece artık evdekiler de yeni bir sayfa açardı

Böylece ben de birini bulurdum belki,

Bir benim bildiğim kelimeleri duyabilen.