ฉันเป็นเพื่อนกับเหล่าปีศาจร้าย มันนอนอยู่ใต้เตียงฉัน
ฉันถูกดูดกลืนไปกับเสียงที่ก้องอยู่ในหัวของฉัน
คุณพยายามจะช่วยเหลือฉัน หยุดกลั้นหายใจเสียที
คุณคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม ใช่ คุณต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ
ฉันอยากโด่่งดัง แต่ไม่ใช่บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์
โอ้แต่ขอทานอย่างเราคงไม่สามารถเลือกอะไรได้
อยากจะให้มีคนฟังเพลงของฉัน
บางทีก็อยากอยู่คนเดียว โทษทีนะทุกๆ คน
ฉันอยากได้ทั้งความเป็นส่วนตัว และความมีชื่อเสียง ต้องการมันทั้งคู่เลย
ชื่อเสียงเป็นเหมือนบอลลูนที่พองทำให้ตัวฉันลอยขึ้น
แต่เมื่อมันฟีบลง ฉันก็แทบจะไม่รู้เลยว่าฉันเป็นใคร
เพราะว่าสิ่งที่ฉันอยากทำที่สุดก็คือ การใส่กระบวนท่าลากเส้นสายลายเซ็นลงบนกระดาษ
ใช้น้ำหมึกเป็นอาวุธในการลากเส้นสาย
เหมือนกับถูกลอตเตอรี
สิ่งที่ฉันล้มเลิกที่จะไขว่คว้ามามันช่างหวานอมขมกลืน
มันเหมือนกับการได้พบที่ยิ่งใหญ่ จริงๆ
แล้วมันช่างขัดแย้งกัน ฉันคิดว่าฉันยิ่งใหญ่ แต่ฉันก็ยังอยากจะเป็นคนตัวเล็กๆ ธรรมดาคนนึง
ฉันเริ่มหลับไม่ลง: แกะตัวที่หนึ่ง แกะตัวที่สอง
เริ่มร้องคุกคู คุกคิเออร์ เหมือนนักแร็บเพลงชื่อคลู คีท จริงๆ
แล้วฉันเป็นคนประหลาดกว่าที่เธอคิด เพราะว่าฉันนั้น…….
ฉันเป็นเพื่อนกับเหล่าปีศาจร้าย มันนอนอยู่ใต้เตียงฉัน
ฉันถูกดูดกลืนไปกับเสียงที่ก้องอยู่ในหัวของฉัน
คุณพยายามจะช่วยเหลือฉัน หยุดกลั้นหายใจเสียที
คุณคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม ใช่ คุณต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ
เอาล่ะ มันไม่มีอะไรหรอก
เอาน่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร
ฉันเองไม่ใช่เจ้าบทเจ้ากลอนอะไร
แต่มีคนบอกฉันว่า ให้ฉันฉวยช่วงเวลาแบบนี้ไว้
อย่าปล่อยให้มันผ่านเลย เพราะว่าคุณไม่เคยรู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อไร
ฉันได้แต่อ้อนวอนภาวนาถึงวันพรุ่งนี้
บางทีฉันก็แปลกใจว่าความคิดเหล่านี้มันมาจากไหน
(ใช่แล้ว มาลองคิดดู คุณเคยแปลกใจในสิ่งที่ไม่น่าแปลกใจไหม
ใจหลุดลอยไปในขณะที่เราพยายามจะนึกมันขึ้นมา)
ฉันคิดว่าใจของคุณกำลังเร่รอนไปไกล แล้วก็ไปสะดุดล้ม
เมื่อเจอนักพูดแทรกแซงทางความคิดอย่าง Jeff VanVonderen
เพราะว่าฉันต้องการคนพูดแทรกแซงที่จะเข้าไปแทรกกลาง
ระหว่างตัวฉันและเหล่าปีศาจร้ายพวกนั้น
และป้องกันตัวฉันออกจากตัวเองและความขัดแย้งเหล่านั้น
เพราะสิ่งที่ฉันรัก มันกำลังทำร้ายฉัน และฉันไม่สามารถครอบครองมันได้
โรคขี้กังวลของฉันมันกำลังครอบงำฉันอยู่ในหัว
เคาะประตูไปเรื่อยๆ ไม่มีใครอยู่บ้าน ฉันเดินละเมออยู่
ฉันแค่ได้ยินแต่เสียงที่อยู่ในสมองของฉัน
ไม่ต้องส่งคนมาบอกข่าวอะไรหรอก ฉันมันเป็นเพื่อนกับ..
ฉันเป็นเพื่อนกับเหล่าปีศาจร้าย มันนอนอยู่ใต้เตียงฉัน
ฉันถูกดูดกลืนไปกับเสียงที่ก้องอยู่ในหัวของฉัน
คุณพยายามจะช่วยเหลือฉัน หยุดกลั้นหายใจเสียที
คุณคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม ใช่ คุณต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ
เอาล่ะ มันไม่มีอะไรหรอก
เอาน่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร
จะว่าฉันบ้าก็ได้นะ แต่ฉันเห็นภาพ
ว่าวันหนึ่ง ฉันจะเดินอยู่ท่ามกลางพวกคุณ คนธรรมดา
แต่จนถึงตอนนี้ เสียงกลองได้หยุดลง
และฉันก็เดินตรงไปหาพิธีกร เลือดนั้นไหลซิบ
แล้วฉันก็ย้อนกลับไปในวันที่นั่งฟังเพลงของเดร
อยากจะบอกเด็กรุ่นหลังที่เล่นเพลงของเขาให้เข้าถึงอารมณ์
แย่ละ ฉันต่อว่าเด็กพวกนั้นไป
ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะแนะนำเด็กบ้าพวกนี้หรอกนะ
แต่ถ้าหากมีเด็กคนหนึ่งจากจำนวนร้อยล้าน
กำลังพยายามที่จะเข้าถึงอารมณ์ และเล่นเพลงออกมาให้ดีที่สุด
ฉันคิดว่าเป็นเรื่องดี เหมือนกับนักฟุตบอลชื่อรุสเซล วิลสันที่กลับมา
พูดง่ายๆ ก็คือ การเปลี่ยนสิ่งที่ไม่มีอะไรให้กลายเป็นมีอะไร
เหมือนฟางที่กลายเป็นทองในนิทาน
ฉันจะยอมจ่ายให้รัมเปลสติลล์สกินผู้ทำฟางให้เป็นทอง
บางทีฉันก็อยากจะลองใส่ชุดโรงพยาบาลบ้าดูบ้าง
เผชิญกับความจริง ความจริงฉันก็บ้านั่นแหละ แต่ฉันโอเคนะที่จะเป็นแบบนี้
มันก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็ยังคงเป็นเพื่อนกับ…
ฉันเป็นเพื่อนกับเหล่าปีศาจร้าย มันนอนอยู่ใต้เตียงฉัน
ฉันถูกดูดกลืนไปกับเสียงที่ก้องอยู่ในหัวของฉัน
คุณพยายามจะช่วยเหลือฉัน หยุดกลั้นหายใจเสียที
คุณคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม ใช่ คุณต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ
ฉันเป็นเพื่อนกับเหล่าปีศาจร้าย มันนอนอยู่ใต้เตียงฉัน
ฉันถูกดูดกลืนไปกับเสียงที่ก้องอยู่ในหัวของฉัน
คุณพยายามจะช่วยเหลือฉัน หยุดกลั้นหายใจเสียที
คุณคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม ใช่ คุณต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ
เอาน่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร