Sanki evi olmayan bir adam gibi
İnsanların gelip gitmesini izler
Günlük yaşantılarını sürdürürler
Yalnızları hiç düşünmeden
Okyanus gelgitine atılan çakıl taşları gibi
Hayallerini savururlar
Ve ben yine çok yalnız hissediyorum
Kızgınları (insanları) acılarından kurtar
Esirleri zincirlerinden kurtar
Şüpheyi bir kenara bırak
Yollarına tekrar iyi bir şey çıkamaz
Yalanla dolu Dünyada yaşıyorlar
Nasıl ya da ne kadar denerse denesinler
Hayal kurmadan hayatı bugün yaşamayı
Doğruluğun sisinden bakarak
Güvenilmez bir buluta inanıyoruz
Söylemeyi zor bulduğumuz şeyleri
Şimdi günden güne yaşıyoruz
Sebep bulmak için zorluyoruz
Neden ölmeyi bu kadar zor bulduğumuza dair
Şimdi gerçekleri bilmeliyiz
Görebileceğimiz şekilde gözlerimizi açmalıyız
Ki tekrar yaşayıp, nefes alabilelim
Sen ve ben için daha iyi günler
Bunu yapmayı bile umut edebilir miyiz?
Biz çok uzağız
Biri diğerine cephe aldığında
Kardeş, kardeşe karşıyken
Çaresizliğin resminin farklı bir durumu gibi
Bakıp da gördüğümüzde kederlerin adamını
Bilgilerimiz, bilmeyenlere geçiyor
Tüm arkadaşlarımızın gittiğini gördüğümüzde
Zamanın ufuklarından gittiklerini
Ve bizi ileride bekleyen şeyi gördüğümüzde
Artık korkuyu hissetmeyeceğiz
İşte bu yüzden kederlerin adamına bakıyoruz
Ve ışık kararıyor artık
Bakıp da gördüğümüzde kederlerin adamını
Bilgilerimiz
bilmeyenlere geçiyor
Tüm arkadaşlarımızın gittiğini gördüğümüzde
Zamanın ufuklarından gittiklerini
Ve bizi ileride bekleyen şeyi gördüğümüzde
Artık korkuyu hissetmeyeceğiz
İşte bu yüzden kederlerin adamına bakıyoruz
Ve ışık kararıyor artık