Στο σκοτάδι η θύελλα, που επιδεινωνόταν, υποχωρεί
Στα καράβια διαπεραστικά μάτια περιμένουν
Η διαταγή για να επιτεθούν και να κατεδαφίσουν τις πύλες
Να τις ανοίξουν διάπλατα και να διαλύσουν το κακό
Τα καλοκαίρια κατασκευάζουν με τρυπάνια τη μηχανή
Για να κάνουν τους άντρες, από σάρκα και αίμα, ατσαλένιους
Από χάρτινους στρατιώτες σε σώματα στην ακτή
Από καλοκαιρινές αμμουδιές σε πεδία του Αρμαγεδώνα
Άρχοντας, ο κύριός σου, όχι ο θεός σου
Η εχθρική ακτή ανατέλλει γκρι από τα σύννεφα
Αυτές οι άθλιες ψυχές ξερνούν, τρέμουν από το φόβο
Μην δεχθούν σφαίρα εξαιτίας αυτών που τους έστειλαν εκεί
Ο κόσμος φωτίζεται, οι λόφοι εκρήγνυνται από τις φλόγες
Καμία διαφυγή, βροχή από αμείλικτα θραύσματα
Άντρες πνίγονται, καμία ελπίδα να έχουν την τύχη πολεμιστή
Ένας θάνατος από πνιγμό, φτάνουν στις πύλες της κόλασης
Πηγαίνουμε σερνόμενοι, μόνο ο φόβος στο πλευρό μας
Στην άκρη του καλωδίου
Και σπεύδουμε με την παλίρροια
Όλο το νερό είναι κόκκινο
Από το αίμα των νεκρών
Αν και ζω ακόμη, προσεύχομαι στο Θεό για τη ζωή μου
Πόσο ακόμη θα διαρκέσει αυτή η μεγάλη μέρα
Μέχρι να τα καταφέρουμε επιτέλους
Πόσο ακόμη θα διαρκέσει αυτή η μεγάλη μέρα
Μέχρι να τα καταφέρουμε επιτέλους
Οι νεκροί ανασταίνονται, τα πρόσωπά τους σκισμένα από το φούσκωμα
Είναι ήρεμοι, οι ζωντανοί περιμένουν τη σειρά τους
Έφτασε η σειρά σου, η σφαίρα γράφει το όνομά σου
Ακόμα συνεχίζεις, πας στην κόλαση και πίσω πάλι
Η Βαλχάλα περιμένει, οι βαλκυρίες ανεβαίνουν και πέφτουν
Οι τάφοι των πολεμιστών είναι ανοιχτοί για όλους εμάς
Ένα χέρι φαντάσματος ξεπροβάλλει από το πέπλο
Αίμα και άμμος, θα επικρατήσουμε
Πηγαίνουμε σερνόμενοι, μόνο ο φόβος στο πλευρό μας
Στην άκρη του καλωδίου
Και σπεύδουμε με την παλίρροια
Όλο το νερό είναι κόκκινο
Από το αίμα των νεκρών
Αν και ζω ακόμη, προσεύχομαι στο Θεό για τη ζωή μου
Πόσο ακόμη θα διαρκέσει αυτή η μεγάλη μέρα
Μέχρι να τα καταφέρουμε επιτέλους