the long way home [Thai translation]

[Chorus]

พวกเขาถามว่าทำไมฉันถึงใช้เวลากลับบ้านนาน

ฉันรู้ว่าฉันอยู่ใกล้แค่นี้ แต่ฉันเลือกเส้นทางที่ไกลกว่า

ไม่มีเสียงกรีดร้อง หรือหมดความรัก

ไม่มีการต่อสู้เพื่อคุมสถานการณ์ถ้าฉันเลือกเส้นทางที่ไกลกว่า

[Verse]

ฉันจะใช้ทางที่ไกลกว่าเพื่อกลับบ้าน

เพราะการเดินผ่านเข้าประตูนั้นไม่ง่ายเลย

ฉันไม่เดินเร็วด้วยเหตุผลบางอย่าง

ฉันไม่สนใจหรอกถ้ามีใครสักคนมองเห็นฉัน

ฉันเคยมีความสุขดีจนกระทั่งเรื่องที่แย่นี้เกิดขึ้น

ทุกคนหัวเราะกันเพราะไม่มีใครเข้าใจ

ฉันได้รับความรุนแรงที่โรงเรียนและความรู้สึกนั้นยังคงอยู่กับฉัน

ฉันไม่เคยได้รับอะไรที่ฉันขอเลย

เวลานี้ได้เริ่มขึ้นแล้วเมื่อฉันเปิดประตูออกมา

ของเกือบครึ่งกระจัดกระจายอยู่บนพื้น

ใช่ เริ่มขึ้นแล้วสิ เหมือนกลับมาอยู่ในโซนพายุลูกเห็บเลย

แม่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ บอกกับฉันว่าเธอรับไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

[Bridge]

บอกว่า “ฉันจะไปแล้ว” แต่แม่กำลังโกหก

ฉันไม่เห็นแม่เตรียมกระเป๋าไว้เลย ฉันกำลังพยายาม

แม่เห็นอะไรในตัวเขา และความเป็นปีศาจของเขา

ถ้าฉันเรียกตำรวจ แม่ก็คงเก็บความลับไม่ได้อีกต่อไป

[Chorus]

พวกเขาถามว่าทำไมฉันถึงใช้เวลานานที่จะกลับบ้าน

ฉันรู้ว่าฉันอยู่ใกล้แค่นี้ แต่ฉันเลือกเส้นทางที่ไกลกว่า

ไม่มีเสียงกรีดร้อง หรือหมดความรัก

ไม่มีการต่อสู้เพื่อคุมสถานการณ์ถ้าฉันเลือกเส้นทางที่ไกลกว่า

[Interlude]

แม่ ฉันเหนื่อยกับการกลับบ้านมาเห็นแม่ร้องไห้อยู่ทุกวัน

ไปกัน หนีกันเถอะ

แม่เห็นอะไรในตัวเขา

เขาไม่สำคัญอะไรเลย เขาก็แค่เศษขยะ

นี่แม่จริงจังใช่ไหม

[Verse]

นี่เป็นวันที่เลวร้ายเลยทีเดียว

ฝนตกจนกระเป๋าของฉันเปียกหมดเลย

ดีนะที่ฉันไม่ได้สนใจการบ้านพวกนั้น

คุณครูต้องรีบไปและต้องไปทำธุระส่วนตัวก่อน

ชีวิตที่บ้านของฉันวุ่นวายมาก

รู้สึกเหมือนว่าฉันถูกทดสอบ

พ่อแม่ของฉันไม่เคยหยุดบ่นเลย

ฉันรู้ว่าชีวิตนี้ช่างยากเหลือเกินแต่ก็แค่เรียนรู้ที่จะรับไว้

ถ้าฉันไปแล้วจะมีใครสังเกตเห็นไหม

ฉันจะเอาแมวไปด้วย และจะไม่ไปเส้นทางที่พวกเขาเลือกไว้

ฉันจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

นอนในถุงนอนบนม้านั่งเก่า ๆ ในสวน

[Chorus]

พวกเขาถามว่าทำไมฉันถึงใช้เวลานานที่จะกลับบ้าน

ฉันรู้ว่าฉันอยู่ใกล้แค่นี้ (ฉันอยู่ใกล้นิดเดียว) แต่ฉันเลือกทางที่ไกลกว่า (ฉันเลือกทางที่ไกล)

ไม่มีเสียงกรีดร้อง หรือหมดความรัก (หมดความรัก)

ไม่มีการต่อสู้เพื่อคุมสถานการณ์ถ้าฉันเลือกเส้นทางที่ไกลกว่า (ฉันโดดเดี่ยวเหลือเกิน ช่างเป็นการเดินทางกลับบ้านที่ยาวนาน)