En son ağladığımda, evde oturuyordum
Gecenin derinlikleriydi.
Gölgelerde ve titrek ışıklarda
Herşeyimi verdim, onları uzak tutmak için.
Herşeyimi verdim, onlara ödemek için
En son ağladığımda insanlar görebiliyordum
Uzun bir zaman önce yağmur yağarken
Onları trene koyan askerler gibi bekliyorlardı
Gözlerinde yaşlar ile elleri parmaklıklardaydı
Söz aynıydı binlerce yıldır
Tanrım tanrım, beni terk ettin.
Tanrım tanrım, beni terk ettin.
Son kez ağladığımda, inanamazdım
Silahımı bir yüze tuttuğumda
Bir asker olarak yağmurlu bir havada
O bir çocuğun yüzü idi
Benim çocuğum burda uyuyor
Ve o gülen asker, benden başkası değildi.
Tanrım tanrım, beni terk ettin.
Tanrım tanrım, beni neden terk ettin?
Tanrım tanrım, beni terk ettin.
Son kez ağladığımda, Son kez ağladığımda,
Son kez ağladığımda,
Son kez ağladığımda,
Son kez ağladığımda,
Son kez ağladığımda,
Son kez ağladığımda,