Is het romantisch hoe al mijn elegieën me loven?
Ik ben niet gemaakt voor al die cynische klonen
Die jagers met hun telefoons
Breng me naar Lake District, waar alle poëten gestorven zijn
Ik behoor nergens toe, en mijn geliefde, jij evenmin
Die toppen van Windermere zien eruit als de perfecte plek om te huilen
Ik ga ervandoor, maar niet zonder mijn muze
Wat al voorbij had moeten zijn, zit begraven onder mijn huid
In hartverscheurende golven van pijn
Ik ben te ver gekomen om te luisteren naar een of andere klootzak die me wil leren kennen
Zeg me wat mijn woorden waard zijn
Breng me naar Lake District, waar alle poëten gestorven zijn
Ik behoor nergens toe, en mijn geliefde, jij evenmin
Die toppen van Windermere zien eruit als de perfecte plek om te huilen
Ik ga ervandoor, maar niet zonder mijn muze
Ik wil aurora's en trieste proza
Ik wil blauweregen over mijn blote voeten zien groeien
Want ik heb al jaren niet bewogen
En ik wil je hier
Een rode roos groeide uit de bevroren grond
Maar niemand was er om erover te tweeten
Terwijl ik op de klifwand baad
Met mijn rampzalige liefde en onoverkomelijk verdriet
Breng me naar Lake District, waar alle poëten gestorven zijn
Ik behoor nergens toe, en mijn geliefde, jij evenmin
Die toppen van Windermere zien eruit als de perfecte plek om te huilen
Ik ga ervandoor, maar niet zonder mijn muze
Nee, niet zonder jou