Günün sonunda deniz kıyısında yaşlı bir adam
Suratında deniz rüzgarıyla ufuğu gözlüyor
Harabe ada, mevsimlerin hepsi aynı
Demir boyanmamış ve isimsiz bir gemi
Duyulmamış yok olan için kıyısız bir deniz
Feneri yakıyor, dünyanın sonundaki ışık
Yolu gösteriyor kalplerindeki umudu aydınlatıyor
Uzaklardan eve doğru yolculuk edenlerin
Bu unutulanlar için
Dünyanın sonundaki ışık
Ufuk ağlıyor
Çok zaman önce geride bıraktığı göz yaşları
Albatros uçuyor, ona rüya gördürüyor
Dünyanın görünmeyenlerinden olmadığı zamanlardan
Kulede prenses, bahçede çocuklar
Hayat ona hepsini verdi: evrenin bir adası
Şimdi aşkı bir anı, sisteki bir hayalet
Yelkenleri son defa açıyor dünyaya elveda diyor
Suya demir atıyor, denizin dibi uzaklarda
Çim hala ayaklarında ve kaşlarının altında bir gülümseme
Bu unutulanlar için
Dünyanın sonundaki ışık
Ufuk ağlıyor
Çok zaman önce geride bıraktığı göz yaşları
Bu unutulanlar için
Dünyanın sonundaki ışık
Ufuk ağlıyor
Çok zaman önce geride bıraktığı göz yaşları