ՀՈՒՅՍ [The Hope [Huis]] lyrics

Ուշ է, նա թակում է դուռը փակ,

նա է, ում սպասում ես շարունակ,

նա է, ով փրկում է քո հոգին,

պարանոցից հանում դեղին

հոգեվարքից կապված պարանը,

պատսպարում է քեզ վշտից`

թևազուրկ այդ թռչունից:

Հույսն է ապավենը մենության,

հույսն է, որ կերտում է ապագան,

հույսն է, որ վերջին պահին կրկին

կորուստների ճանապարհին

փրկության լույսով ժպտում է,

և այդ հույսը փրկության

քո նշխարքն է հաշտության:

Լուռ է, սենյակի դռները՝ փակ,

ստվերն է քո ճոճվում պատին սպիտակ,

հուշն է սղոցում վհատ հոգիդ,

երբ կիթառի լարերը հին

գիշերվա մեջ տրոփում են

և հազար-հազար երգեր

պատերից հնչում են դեռ:

Այս ցնորված մնջախաղի

անզոր դիմախաղով՝

շարժվում են մեր ստվերները

կյանքի բեմի եզրով:

Հետո մի պահ անձայն մեկ-մեկ կորչում

թողնում հույսի կապույտ թևերը ձեզ-

իրենք անհետանում:

Ի՞նչ ես այս կյանքի բեմում ճոճվող,

ո՞ւմ ես իսկապես դու հարկավոր,

ի՞նչն է, որ քո կյանքն է ավիրում-

օրացույցին է սեպագրում

գուրգուրած քո երազները

և նկարդ մեծացնում-

փակում սև շրջանակում:

Ուշ է, նա թակում է դուռը փակ:

Նա է՝ ում սպասում ես շարունակ:

Նա է՝ ով փրկում է քո հոգին-

պարանոցից հանում դեղին

հոգեվարգից կապված պարանը,

պատսպարում է քեզ վշտից՝

թևազուրկ այդ թռչունից:

Այս ցնորված մնջախաղի

անզոր դիմախաղով՝

շարժվում են մեր ստվերները

կյանքի բեմի եզրով:

Հետո մի պահ անձայն մեկ-մեկ կորչում-

թողնում հույսի կապույտ թևերը ձեզ-

իրենք անհետանում: