İsa isa, nedir bu olup bitenler
Bu küçük nankörleri vurmalı sıradan
Ben onların yaşındayken sönmüştü bütün ışıklar
Ne sızlanmaya ne de üzülmeye vardı zaman.
Ve şimdi bile bir parçam uçmakta üstünde
Dresden'in, beşerli kol düzeninde meleklerin
Hiç bir zaman anlayamayacaklarsa da peşim sıra
Olaylarımın, umutsuz anıların yattığını.
Sevdiğim sevdiğim uyudun mu çabucak, iyi
Çünkü tek bu zaman seninle konuşabilirim gerçekten
Ve bir şey var kilitlediğim
Bir anı ki acı veren
Gün ışığına dayanmak için
Savaştan geri döndüğümüzde flamalar ve
Bayraklar asılı herkesin kapısında
Danslar ettik şarkılar söyledik sokakta ve
Çaldı kilisenin çanları
Ama benim içimdeki yangın
Ve için için anılarım
Topçuların iç cephede ölürken söyledikleridir.