Και που άραγε να ' ναι τη σημερινή νύχτα
η γύφτισσα γυναίκα μου;
Έχω ακούσει τα κουτσομπολιά του κόσμου, δεν είναι αλήθεια
Αλλά επιμένουν ότι αυτή χορεύει στ΄ αλώνια
Που το σκοτάδι τους βαθαίνει πιο πολύ μες στα χέρια της
Και που άραγε να ' ναι τη σημερινή νύχτα
η γύφτισσα γυναίκα μου;
Και που άραγε να ' ναι τη σημερινή νύχτα
η γύφτισσα γυναίκα μου;
Αχ τα ασημένια κουτάλια λάμπουν σ' αυτό το γερασμένο cafe
ένα γυναικείο φάντασμα πηδά πάνω στο τραπέζι
ντυμένο με τη γαμήλια νυχτικιά της
Λέει, ''Το σώμα μου είναι το φως,''
λέει, ''Το σώμα μου είναι ο δρόμος''
σηκώνω το χέρι μου και πιάνω το νυφικό της μπουκέτο
Κι έτσι άραγε που να ' ναι τη σημερινή νύχτα
η γύφτισσα γυναίκα μου;
Που, που να 'ναι τη σημερινή νύχτα η γύφτισσα γυναίκα μου;
Που, που να 'ναι τη σημερινή νύχτα η γύφτισσα γυναίκα μου;
Είναι πολύ νωρίς για να βγει το ουράνιο τόξο,
πολύ νωρίς γα να πετάξει το περιστέρι
Αυτές είναι οι τελευταίες μέρες σου, το σκοτάδι, ο κατακλυσμός
Και δεν θα βρεθεί κανένας άνδρας,
καμιά γυναίκα για να αγγιχτούν
Αλλά εσύ που θα 'σαι ανάμεσά τους, σίγουρα θα κριθείς
Κι έτσι άραγε που να ' ναι τη σημερινή νύχτα
η γύφτισσα γυναίκα μου;
Που, που να 'ναι τη σημερινή νύχτα η γύφτισσα γυναίκα μου;