Μπορώ να καταλάβω πώς όταν οι άκρες γίνονται σκληρές,
Σε κόβουν σαν μικροσκοπικές σκλήθρες γυαλιού
Και νιώθεις τόσα πολλά
Και δεν ξέρεις πόσο καιρό θα κρατήσεις,
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις, προσπαθούν να το εξομαλύνουν,
Να βρουν ένα τρόπο να διώξουν τον πόνο,
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις, προσπαθούν να το εξομαλύνουν,
Σαν να προσπαθείς να φωνάξεις κάτω από το νερό.
Αλλά, δεν θα σε αφήσω να κάνεις τη μεγάλη απόδραση,
Ποτέ δεν πρόκειται να σε δω να φεύγεις από αυτό το μέρος
Δεν πρόκειται να σε χάσω
Γιατί το πάθος και ο πόνος
Θα σε κρατήσουν ζωντανό κάποια μέρα,
Θα σε κρατήσουν ζωντανό κάποια μέρα.
Νιώθω σαν να μπορούσα να κουνήσω τη γροθιά μου μπροστά σου
Και δεν θα δείλιαζες, ούτε καν θα ένιωθες κάτι,
Και οπισθοχωρείς στη σιωπηλή σου γωνιά
Λες και αποφάσισες ότι η μάχη για σένα τελείωσε.
Όλοι όσοι ξέρεις, προσπαθούν να το εξομαλύνουν,
Να βρουν ένα τρόπο να διώξουν τον πόνο,
Όλοι όσοι ξέρεις, προσπαθούν να το εξομαλύνουν,
Όλοι χρειάζονται ένα πάτωμα πάνω στο οποίο να πέσουν.
Δεν θα σε αφήσω να κάνεις τη μεγάλη απόδραση,
Ποτέ δεν πρόκειται να σε δω να φεύγεις από αυτό το μέρος
Δεν πρόκειται να σε χάσω
Γιατί το πάθος και ο πόνος
Θα σε κρατήσουν ζωντανό κάποια μέρα,
Θα σε κρατήσουν ζωντανό κάποια μέρα.
Ω, τρομοκρατημένος από το σκοτάδι, αλλά όχι αν έρθεις μαζί μου
Και δεν χρειάζομαι χάπι για να με μουδιάσει
Και έγραψα αυτό το βιβλίο ήδη,
Αλλά αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου θα τελειώσει σύντομα.
Είμαι ο βασιλιάς της μεγάλης απόδρασης
Δεν πρόκειται να με δεις να φεύγω από αυτό το μέρος
Δεν πρόκειται να με χάσεις
Γιατί το πάθος κι ο πόνος
Θα μας κρατήσουν ζωντανούς κάποια μέρα
Ναι, το πάθος κι ο πόνος
Θα μας κρατήσουν ζωντανούς κάποια μέρα, κάποια μέρα.