Kazdıkları mezarın çiçekleri vardı
Yaz güneşi renginde yamaçlardan toplanmış
Ve kahverengi toprak beyazladı
Onun mezarının köşesinde
O öldü.
Vatanımız savaştayken çağırdı bizi
Bir adam,yirmilerinde,çağrıya kulak verdi
Dürüstlüğün onurunu
Yerleştirdi bizim milletimize
O öldü.
Ama sonsuzluk bilir onu
Ve bilir bizim neler yaptığımızı
Ve yağmur inci gibi düştü
Çiçeklerin yapraklarına
İz bıraktı çamurlu kil
Toprağın kuruduğu yerde
Ve siperde,derinde
Bekledi saatlerce
Tüfeğini tutarken
Dua etti ölmemek için
Ama gecenin sessizliği
Kırıldı ateşle
Uçuştu etrafta keskince
Silahlar ve bombalar
Sıra sıra
Katledildi yoldaşları
Denizcilerin morgunda
Yalnız,Duruyor orada
İyice eğildi yere
İyice eğildi,korkuyla
"Ölmeme izin veremezler
Burada ölmeme izin veremezler!
Kendimi korurum
Çamur ve toprak ile
Kendimi korurum
Biliyorum,Cesur değilim!
Dünya,dünya
Bu dünya benim mezarım"
Kazdıkları mezarın çiçekleri vardı
Yaz güneşi renginde yamaçlardan toplanmış
Ve kahverengi toprak beyazladı
Onun mezarının köşesinde
O öldü.