Isang hapon sa tag-araw
Sa tren na walang patutunguhan
Nakasalubong ko ang sugarol
Pareho kaming pagod pero di inaantok
Salitan kaming tumingin
Sa kadiliman sa bintana
Nang kami'y na-inip na
Saka siya nag-salita
Sabi niya, "Anak, namuhay ako
Sa pambabasa ng tao
Alam kung anong braha
Kung paano gumalaw ang mga mata
Kaya kung ayos lang sa iyo
Kita ko'ng wala ka ng alas
Kapalit ng tikim ng alak mo
Bibigyan kita ng payo."
Kaya inabot ko sa kanya ang aking bote
At linagok niya ang tira
Tapos humingi siya ng yosi
At saka pansindi
At ang gabi'y tumahimik
At mukha niya'y blanko
Sabi niya "Kung ika'y mag-lalaro din,
dapat alam mo paano mag-laro."
Alam mo kung
Kailan mo hahawakan
Alam kung kailan ibigay
Alam kung kailan umalis
Alam kung tatakbo
Huwag bibilangin ang pera
Kapag nakaupo sa mesa
May oras mag-bilang
Kapag tapos na ang laro
Alam ng bawat sugarol
Ang sekreto para tumagal
Ay alam kung ano ang itapon
At ano ang hahawakan
Dahil bawat braha'y panalo
At bawat braha'y talo
At ang tanging nais lang ay
Mamatay na tulog.
At ng matapos mag-salita'y
Tumalikod sa bintana
Pinatay ang sigarilyo
At natulog
At sa may kadiliman
Ang sugarol ay tumabla
At ang mga huling sinabi niya'y
Ang aking alas
Alam mo kung
Kailan mo hahawakan
Alam kung kailan ibigay
Alam kung kailan umalis
Alam kung tatakbo
Huwag bibilangin ang pera
Kapag nakaupo sa mesa
May oras mag-bilang
Kapag tapos na ang laro
Alam mo kung
Kailan mo hahawakan
Alam kung kailan ibigay
Alam kung kailan umalis
Alam kung tatakbo
Huwag bibilangin ang pera
Kapag nakaupo sa mesa
May oras mag-bilang
Kapag tapos na ang laro