Liefde is de lijkstoet van harten
een ode aan wreedheid
wanneer engelen bloed schreeuwen
op bloeiende bloemen van het kwaad
De lijkstoet van harten
En een smeekbede om genade
Wanneer liefde een geweer is
Die mij van jou gescheiden houdt
Zij was de zon
Die scheen op de tombe
Van onze zo fragiele hoop en dromen
Hij was de maan
Die jou afschilderde
Met zo'n kwetsbare en matte gloed
Liefde is de lijkstoet van harten
een ode aan wreedheid
wanneer engelen bloed schreeuwen
op bloeiende bloemen van het kwaad
De lijkstoet van harten
En een smeekbede om genade
Wanneer liefde een geweer is
Die mij van jou gescheiden houdt
Zij was de wind die alle troebelen
En angsten aanvoerde die jij
Al jarenlang getracht hebt te vergeten
Hij was het vuur, rusteloos en wild
En jij was als de nachtvlinder bij die vlam
Het zegel van de afvallige buiten het goddelijke / Een gebed gericht tot een god die doof en blind is / De laatste riten voor zielen in vuur / Drie luttele woorden en een vraag - waarom?
Liefde is de lijkstoet van harten
een ode aan wreedheid
wanneer engelen bloed schreeuwen
op bloeiende bloemen van het kwaad
De lijkstoet van harten
En een smeekbede om genade
Wanneer liefde een geweer is
Die mij van jou gescheiden houdt