The Foggy Dew [Polish translation]

Z pierwszym Wielkiej Niedzieli porankiem, z doliny na rynek miejski wyjechałem

Zbrojne szwadrony marszem mnie minęły

Nie brzmiała żadna duda, żaden bęben rytmu nie wygrywał

Lecz Anioł Pański ponad Liffey* wybrzmiała przez mglistą rosę

Dumnie wysoko ponad Dublinem powiesili wojny flagę

Lepiej wszak umrzeć było pod Irlandii niebem niż Suvli** czy Sal-Er-Bar***

I z polan królewskiego Meath silni mężczyźni naprędce przybyli

Gdy Brytyjskie Huny i ich wielkie spluwy wypłynęły z mglistej rosy

To Anglii żadanie, by nasze gąski szły, by "mniejsze narody wolne były"

Ich samotne groby fale podmywają w Sulvie, lub na brzegach Morza Północnego

Oh gdyby zginęli z Pearsem**** idąc, albo walcząc z Cathal Bruchą*****

Ich groby byłyby, gdzie śpią fenianie******, pod całunem mglistej rosy

Oh jakże noc czarna i karabinów trzask zachwiał duchem Albionu zdradzieckiego

W ołowianym deszczu, siedem płomieni języków oświeciły linie stali

Z każdym światła ostrzem, modlitwa się wznosiła, by Irlandii synowie jej wierni pozostali

Lecz gdy nastał świt, baner wojny zatrząsł swymi fałdami w mglistej rosie

Oh najdzielniejsi padli, a rekwiemu dzwon wybrzmiał żałośnie i czysto

Za tych co zginęli tej Wielkanocy, w wiosnę roku

I świat ujrzał, ku swemu zdumieniu, na tych paru nieulękłych

Co ponieśli walkę, by wolności promień przez mglistą się rosę przebił

Wracam znów przez dolinę, z sercem pełnym żałości

Bom rodzielił się wtedy z tymi dzielnymi mężczyznami, których już nigdy nie ujrzę

Lecz tam i z powrotem w moich snach krążę i klękam i modlę się za was,

Bo niewoli był koniec, o chwalebni zmarli, gdyście padli w mglistej rosie