Κοφτερός και ανοιχτός
Άφησε με στην ησυχία μου
Και κοιμάμαι όλο και λιγότερο κάθε νύχτα
Καθώς οι μέρες γίνονται πιο βαριές και επιβαρυμένες
Περιμένω στο κρύο φως
Μια φασαρία, μία κραυγή σκίζει τα ρούχα μου καθώς τα αγαλματίδια σφίγγουν
Με αράχνες μέσα τους
Και σκόνη στα χείλη ενός οράματος της κολάσεως
Γέλασα στον καθρέφτη πρώτη φορά σε έναν χρόνο
Εκατό άλλες λέξεις με τυφλώνουν με την αγνότητα σου
Σαν μια κούκλα βαμμένη παλιά στην ταλαιπωρία του χορού
Θα σκεφτώ το αύριο
Σε παρακαλώ άσε με να κοιμηθώ
Καθώς γλιστράω έξω από το παράθυρο
Φρεσκολιωμένη μύγα
Δεν σημαίνεις τίποτα
Μπορώ να χαθώ σε Κινέζικη τέχνη και Αμερικάνικα κορίτσια
Όλη την ώρα
Χάσε με στα σκοτεινά
Σε παρακαλώ κάν'το σωστά
Τρέξε μέσα στην νύχτα
Θα χάσω τον εαυτό μου αύριο
Πορφυρός πόνος, η καρδιά μου εκρήγνυται
Η ανάμνηση μου έχει πάρει φωτιά
Και κάποιος θα ακούσει
Τουλάχιστον για λίγο χρονικό διάστημα
Δεν μπορώ ποτέ να πω όχι σε κανέναν εκτός από σένα
Πολλά μυστικά
Πολλά ψέματα
Σφαδάζω από μίσος
Πολλά μυστικά
Σε παρακαλώ φτιάξ'το απόψε
Αλλά η ίδια εικόνα με στοιχειώνει
Σε σειρά
Σε απόγνωση του χρόνου
Δεν θα είμαι καθαρός ποτέ ξανά
Άγγιξα τα μάτια της
Πίεσα το λεκιασμένο μου πρόσωπο
Δεν θα είμαι καθαρός ποτέ ξανά
Αγγίζω τα μάτια της
Πιέζω το λεκιασμένο μου πρόσωπο
Δεν θα είμαι καθαρός ποτέ ξανά