Η αγάπη είναι ένα ξυράφι και εγώ περπάτησα στη γραμμή της αργυρής αυτής λεπίδας
Κοιμήθηκα στη σκόνη με την κόρη του,τα μάτια της κόκκινα με
Τη σφαγή της αθωότητας.
Αλλά θα προσευχηθώ για αυτή.
Θα καλέσω το όνομά της έξω φωναχτά.
Θα αιμορραγήσω για αυτή.
Μονάχα αν τη δω τώρα.
Ζώντας στην κόψη του ξυραφιού.
Ισορροπώντας σε μια άκρη.
Ζώντας στην κόψη του ξυραφιού.
Το Κακό που Κάνουν οι Άνθρωποι ζει συνεχώς…
Κύκλος της φωτιάς η βάπτισή μου της χαράς σε ένα τέλος φαίνεται
Ο 7ος αμνός δολοφονήθηκε, το βιβλίο της ζωής άνοιξε πριν εμέ
Αλλά θα προσευχηθώ για σένα.
Και κάποια μέρα ίσως επιστρέψω.
Θα πέθαινα για σένα.
Το πέρα είναι που μαθαίνω.
Ζώντας στην κόψη του ξυραφιού.
Ισορροπώντας σε μια άκρη.
Ζώντας στην κόψη του ξυραφιού.
Το Κακό που Κάνουν οι Άνθρωποι ζει συνεχώς…
Ζώντας στην κόψη του ξυραφιού.
Ισορροπώντας σε μια άκρη.
Ζώντας στην κόψη του ξυραφιού.
Το Κακό που Κάνουν οι Άνθρωποι ζει συνεχώς…